Ratna Manjusha

Author(s): Kantivijay Muni
Publisher: Shrutgyan Prasarak Sabha

Page 53

રત્નમંજૂષા
તપ-નિયમ-શિયળથી સંપન્ન એવા જે ગુણવંત ભલા શ્રાવકને આ શાસનમાં હોતાં મોક્ષનાં અને દેવલોકનાં સુખ દુર્લભ નથી.
૪૪
१६९ सीइज्ज कयाइ गुरू, तंपि सुसीसा सुनिउणमहुरेहिं । મળે વંતિ પુરવિ ન૪ સેય- પંથો નાયં ર૪૭॥
ક્યારેક ગુરુ ચારિત્રના વિષયમાં શિથિલ થાય તો ઉત્તમ શિષ્ય તે ગુરુને ડહાપણભર્યા અને કોમળ વચનોથી અથવા કર્તવ્યથી પુનઃ સાચા માર્ગે સ્થાપે છે, જેમ સેલગસૂરિ ગુરુ અને પંથક શિષ્ય તેનું દૃષ્ટાંત છે.
१७० वाससहस्सं पि जई, काऊणं संजमं सुविउलं पि । अंते किलिट्टभावो, न विसुज्झइ कंडरीउव्व ॥२५१॥
સાધુ એક હજાર વર્ષોનો દીર્ઘ સંયમ પાળીને, અને ખરાબ પરિણામી થતાં, કંડરીક મહાત્માની પેઠે શુદ્ધ પરિણામી બનતા નથી.
१७१ अप्पेण वि कालेणं केइ जहागहि असीलसामन्त्रा । સાંઢતિ નિયત્ન, પુંડરીઞ મહરિતિ વ્ય ની રરો
કેટલાક સાધુઓ જેવું લીધું છે તેવું ચારિત્ર પાળતા થોડા સમયમાં જ પુંડરીક મહાઋષીશ્વરની પેઠે પોતાનું કાર્ય સિદ્ધ કરે છે.
૨૦૨ જાન્ સિિતનું સામમાં લુછ્યું વિસોઢીયું ।
સુગ્નિના યો, રિષ્ન નરૂ ઉન્મ પછા રો