________________
૭૩
રત્નમંજૂષા
સૂત્ર અને અર્થવિસ્તારનો પુનરાવર્તનથી અભ્યાસ કરીને તે સૂત્રાર્થના સારનો નિશ્ચય કરીને ભારેકર્મી જીવ વર્તાવ એવી રીતે કરે છેકે તેણે બોલેલું સઘળું કામમાં આવે એવું થતું નથી. જેમ નટવાનું બોલવું તેના સરખું તેનું (ભારેકર્મી જીવનું) બોલવું થાય છે. ર૬ પઢર નો વેગં, નિિિગગાય હુગણો મેળો
पढिऊण तं तह सढो, जालेण जलं समोअरइ ॥४७४॥ નટવો વૈરાગ્યના શ્લોક બોલે જે બોલવાથી ઘણા લોકો વૈરાગ્ય પામે. પણ તે માયાવી નટવો તેવું બોલીને માછલાં લેવા પાણીમાં ઊતરે. २६६ कह कह करेमि कह मा रेमि कह कह कयं बहुकयं मे।
जो हिययसंपसारं करेइ सो अइ करेइ हिअं॥४७५॥
“હું (અનુષ્ઠાનો) કેવી કેવી રીતે રૂડાં કરું? કેવી રીતે ખરાબ ન કરું? મારું કહેલું કેવી કેવી રીતે ઘણાને લાભકારી બને?” – જે જ્ઞાની આમ પોતાના હૃદયમાં વિચારે છે તે પોતાના આત્માને ઘણું જ હિત કરે છે. २६७न ते हि दिवसा पक्खा, भासा वरिसा व संगणिजंति।
ને પૂન-૩ત્તરગુણા અત્રિમ તે નાનંતિ ૭િ
ધર્મના વિષયમાં દિવસ, પખવાડિયાં, મહિના, વરસ કાંઈ ન ગણાય. એ ઘણા હોય એથી કાર્ય સિદ્ધ ન થાય. અતિચાર (દોષ) રહિત જે પાંચ મહાવ્રત આદિ મૂલગુણ અને પાંચ સમિતિ આદિ ઉત્તરગુણ તે જ ગણતરીમાં લેવાય.
