Ratna Manjusha

Author(s): Kantivijay Muni
Publisher: Shrutgyan Prasarak Sabha

Page 69

રત્નમંજૂષા (પાસત્થ) સાંજ થતા સુધી આહાર લે, હંમેશાં આહાર લે, વચ્ચે વચ્ચે ઉપવાસ ન કરે, સાધુઓની મંડળીમાં ન જમે, પ્રમાદી થતાં વહોરવા ન જાય, થોડાંક જ ઘરેથી ઘણું વહોરે. २१९ कीवो न कुणइ लोअं, लजइ पडिभाइ जल्लमवणेइ।
सोवाहणो अहिडइ, बंधइ कडिपट्टयक्रमकज्जे ३५६।
(પાસત્ય) નિસત્ત્વ બનીને લોચ ન કરાવે, કાઉસ્સગ્ન (કાયોત્સર્ગ)માં રહેતાં લજવાય, શરીરનો મેલ ઉતારે, પગરખાં પહેરીને ચાલે, કારણ વિના-ઉપયોગ વિના કમ્મરે ચોલપટ્ટો બાંધે. ૨૨૦ ગામે રેસ ૨ – મમાયા પીઢઢનાપડિવદ્ધી
घसरणेसु पसज्जइ, विहरि अ सकिंचणो रिक्को ३५७)
(પાસત્ય) આ ગામ, દેશ, કુળ મારાં છે એમ માને મમત્વ રાખે), વર્ષાકાળ સિવાય પણ પાટિ-પાટલા વાપરે, ઘરના સમારકામમાં અથવા સ્મરણમાં આસક્ત થાય, પરિગ્રહ કરવા છતાં પોતાને નિગ્રંથ કહેવડાવતો વિહાર કરે. २२१ नहदंतकेसरोमे जमेइ उच्छोलधोअणो अजओ।
વાહેર પત્રિમં ગરૂપમાન[ મથુરૂ રિપત્રો (પાસથ) નખ, દાંત, કેશ, રોમને સમારે - શોભા કરે, અજયણાએ ઘણા પાણીથી દેહ પખાળે, પલંગ વાપરે, સંથારાથી અધિક પ્રમાણમાં પાથરે. २२२ सोवइ अ सव्वराई, नीसटुमचेअणो न वा झरइ ।
नपमजतो पविसइ निसीहिआवस्सिन यकरेइ ३५९॥