Ratna Manjusha

Author(s): Kantivijay Muni
Publisher: Shrutgyan Prasarak Sabha

Page 63

૫૪.
રત્નમંજૂષા પોતાને વિશે રૂડા શબ્દઆદિનું લેવું, ખરાબ (શબ્દાદિ)નું ત્યજવું, આસક્તિથી અરીસામાં પોતાના શરીરને જોવું, તપને વિશે અસુખ (અરતિ), “હું સારો છું' એવી આત્મપ્રશંસા, અતિશય હર્ષ - આટલી બાબતો સારા મહાત્માને ન હોય. રિતિકાર) ૨૧૧ ૩ચ્ચેવો એ મરણામો મરમતિમા ય પર ગો
कलमलओ अणेगग्गयाय कत्तो सुविहिआणं ॥३१८॥
લગીરેય ધર્મમાંથી ચલિત થવું, વિષય ઉપર ચિત્તાગમન રૂપી મનનો રોગ, ધર્મને વિશે ચિત્તની અરમણતા, ગાઢા ઉગથી ચિત્તની અસ્થિરતા, ચંચળપણે વિષયસુખ પામવાને વિશે મનની ક્ષુબ્ધતા, આ ખાઈ, આ પીવું, આ પહેરું એવું અસંબદ્ધપણે મનનું વિચારવું. આ બધામાંથી એકેય બાબત સુવિહિતિ મહાત્માને કેમ હોય જ? [અરતિદ્વાર] २०० सोगं संतावं अधिई च, मनुं च वेमणस्सं च ।
ઋvમાવું, ન સાહથમ્યુમિ રૂતિ રૂ? સ્વજન મરી જતાં ચિત્તનો ખેદ, મનનો અધિક ખેદ, એ ક્યાંક ત્યજી દેશે એવું અનિષ્ટ વિષયમાં વિચારવું, ઘણા શોકથી કંઠનો રોધ, આપઘાતનો વિચાર, અલ્પ સદન, મોટેથી રુદન - એમાંની એક પણ બાબત સાધુધર્મમાં થાય એમ પરમગુરુ (તીર્થકરપ્રભુ) ઇચ્છતા નથી. [શોકદ્વાર] २०१ कुच्छ। चिलीणमलसंकडेसु, उव्वेयओ अणिद्वेसु ।
चक्खुनिअत्तणमसुभेसु, नत्थि दव्वेसु दंताणं ॥३२१॥