________________
રત્નમંજૂષા ૬૨ ને રસપત્તા, છal Tયે રિઝ વિના મનો
नवरं भोत्तूण घरं, घसंकमणं कयं तेहिं ॥२२०॥
જે સાધુ ઘરની મરામત અને સંભાળમાં આસક્ત હોય તે વિરાધનાને કારણે જ જીવ નિકાયના શત્રુ છે, સુવર્ણ-દ્રવ્ય આદિના પરિગ્રહી-અસંયમી છે. તેમણે કેવળ આગળનું (સંસારી) ઘર મૂકીને નવા ઘરમાં પ્રવેશ કર્યો છે. ૨૬૨ નિર્ચ સંવિહગમીગો, ગમો સવ્યસ વહ્નિગચારિત્તો
સાગણસ અવમત્રો, મનો વિ પુગ સુગડું ના રરદ્દો
પાસસ્થાનો સંગ કરનાર સાધુ સદાયે શંકાશીલ અને ભયભીત રહે, સર્વથી પરાભવ પામનારો બને, ચારિત્રની વિરાધના કરતો હોઈ સાધુજનને અણગમતો થાય અને વળી મર્યા પછીયે દુર્ગતિએ જાય. १६३ वंदइ उमओ कालंपि, चेईआई थयथुई परमो ।
जिणवरपडिमाघरधूव-पुष्पगंधच्चणुजुत्तो ॥२३०॥
શ્રાવક ઉભયકાળે સવારે અને સાંજે તથા “અપિ” શબ્દથી મધ્યાહે પણ એમ ત્રિકાળે જિનપ્રતિમાને વંદન કરે છે, સ્તવનસ્તુતિ બોલે છે, ભલો હોય તો પોતાના ઘર-દેરાસરમાં અથવા જિનપ્રાસાદમાં વીતરાગની પ્રતિમાને ધૂપ-પુષ્પ-સુખડકપૂર-કેસર-કસ્તૂરી વગેરેથી પૂજા કરવા વિશે ઉજમાળ હોય છે. १६४ वसही-सयणासण-भत्तपाण-भेसज-वत्थपत्ताई ।
जइवि न पज्जत्तधणो, थोवावि हु थोवयं दे ॥ २४०॥
