________________
(૪૭) અતિ સુંદર વેષ ધારણ કરેલા ગેપ, પોતાનાથી એક માસે નાના, ને નિપુણ વાણી વદતા મિત્રો સાથે ગાયોને વસવાના સ્થાનમાં ગોળ મેળવેલું દૂધ પીએ છે–૮
અતિ વન મદે જરાપણ ઉણા નહિ એવા ગામડીઆ, ગેડી દડારમતાં ઉડીને વાગેલા દડાવડે કાણા થયેલા, ને ગેડીથી પગે ખોડંગતા, એવા પરસ્પરથી મૂક્કામૂક્કી કરીને કલહ કરે છે–૧૦
નદીના તટ ખેત રેશમી વસ્ત્ર સાથે, સરોવરો આકાશ સાથે, કેમુદી દિવસ સાથે, અને મેઘ કૈલાસનાં શિખર સાથે, સ્પર્ધા કરે છે–૧૧
બંદૂક પુષો સ્ત્રીઓના અધરથી, પદ્મ તેમનાં મુખથી, કાસકુસુમો તેમના હાસથી, સહસા સ્પર્ધા કરવા મંડી પડયાં છે–૧૨
આખાં કમલનાં વનને વન ખીલી ઉઠવાથી શ્વેત પક્ષવાળા હંસ સુખે રમે છે, ને અતિ કષ્ટથી મેઘજલ પામતા ચાતક દુઃખી થાછે-૧૩
એ સમયમાં જલ અને અન્ન, જે પુષ્કલ થયેલાં છે, તે સારી પેઠે પ્રાપ્ત થઈ શકતાં હોવાથી પથિક લોક સુખી થાય છે, ને તેમની પ્રિયાએ દુઃખી થાય છે–૧૪
જાતથી જ ક્રૂર, અને પ્રકૃતિથીજ શઠ, એવો એક એક આંખે કાણો ને એક પગે લંગડા જેવો થઈને, માછલાંને જોતો, નદીતટ ઉપર બેઠેછેઃ ખલ છે તે બડા માયાવી હોય છે–૧૫
અરે પુષ્પરાવર્તક મેઘ ! આ પ્રમાણે મેઘ ચઢાવીને અને વીજળી એના ચળકારા તથા વર્ષના કણ વરસાવીને તે શું કરવા માંડ્યું છે. બસ બહુ થયું! એમ જાણે હસે મેઘને કહે છે—૧૬
શ્રુતિ અને સ્મૃતિમાં પ્રવીણ, તથા તે ઉપર અતિ શ્રધ્ધાવાળા,
