________________
(૧૩૫) પૃથ્વી ભયથી કાંપતી હોય તેવી જણાઇ, તોપણ એ રાજાઓને કાંઈ ભીતિ લાગી નહિ-૧૨૩
જે ઈંદ્રથી પણ બીહીતો નથી તે શું એમનાથી બીહીવાનો હતો, પણ ચુક્યરાજા એમની સાથે યુદ્ધ કરતાં શરમાવા લાગ્યો –૧૨૪
શરમાતાં છતાં પણ તેણે પિનાક હાથ ધર્યું, અને એમ ત્રિપુર દાહ કરનાર શંકરની લીલાનું અનુકરણ કરતો તે જણાયો-૧૨ ૫
ત્યાં કેટલાકે અગ્નિમાં સમિધની પેઠે યુધ્ધમાં બાણ હોમ્યાં, કેટલાકે પોતાનો આત્મા હો, પણ એના બેલની સીમા કોઇથી સમજાઈ નહિ-૧૨૬
ઉડતી રજને લીધે રાજાએ પોતાનાં તથા પારકાને ઓળખવા લાગ્યા, સૂર્યને પણ ન દેખાવા લાગ્યા, ત્યાં બીજું તે એ લોક શું જાણી શકે ? –૧૨૭
આ લોક મારી શક્તિ જાણે એમ વિચારી દુર્લભરાજ તૈયાર થયો, અને પૂર્વે હાથથી દાઢીને મર્દન કરી (મૂછે તો દઈ) પછી ભાથા ઉપર એણે હાથ નાખ્યો –૧૨૮
ભાથામાંથી એણે શર ખેંચ્યા, ને ધનુને પણ તાર્યું, અને એમ અને જે લીલા કરેલી તેજ એણે પ્રત્યક્ષ કરવા માંડી–૧૨૮
જે પિતાના બાહુબલનું અભિમાન ધરતા હતા, અને મંત્રાસ્ત્રને ગર્વ રાખતા હતા, તેમનાથી એણે યમરાજને સંતોષા, છતાં થશથી પોતે તૃપ્ત થયો નહિ-૧૩૦
ગર્વથી કરીને જે તેના આગળ આવ્યા, જેણે તેના દ્વેષ , કે જે તેના સામું જોઈ રહ્યા, તે સર્વને તેણે બાણ બહારથી મથી નાખ્યા ને તેમના પ્રાણ હર્યા-૧૩૧
