________________
( ૧૪૪)
નથી પામતા તેમ નથી, પણ વને વન રખડે છે, પર્વતામાં ભમે છે, પાણીને રુધિર એકરે છે—૪૨-૪૩–૪૪
આપના સુભટો એ દેશામાં ગયા છે, અને નિર્ભયપણે ત્યાં રહ્યા છે, ને આપને પ્રશંસે છે, આપના ગુણ કયે છે, એટલુંજ નહિ પણ આપના ચાર પણ જેવા અહીં ડયા વિના ફરે છે તેમ ત્યાં પણ ફે છે—૪૫
જે ભ્રમર અને હંસાના મધુરનાદ ગુરુદેશમાં થઇ રહેતા તે ત્યાં શાલ્યા નહિ, પણ હે નાથ ! આપની કીર્તિનાં ગાન કે અર્જુનનાં વર્ણનમાત્રજ ત્યાં શાલ્યાં—૪૬
તે પુરૂરવા દીપી રહ્યા છે, કે રામચંદ્ર શૈાભી રહ્યા છે, કે કાઇ શિવના ગણ છે, કે કર્ણ મકાશી રહ્યા છે, કે અજ ભૂપતિ ભાસી રહ્યા છે, એમ દિશાએ દિશાએ આપતા વિષે લોકોમાં વાર્તા મવર્તે છે—૪૭
અરે ! આ હાર આવે ઢીલા કેમ ગુંથ્યા, અથવા તુંજ નહિ પણ બીજાએ એવાજ ગુધેછે, એમ વધૂને ભસઁના કરી પોતે હાથેજ અધ્રરાજા આપને માટે હાર ગુંથે છે—૪૮
મગધરાજના લોક અતિ ઉત્તમ ( આપના ) ઇતિહાસ ગુપેછે, ને આપનાં ચરિતનો આશ્રય લઈ અદ્ભુત કથા ગોઠવે છે, ને એમ કરવામાં જરાપણ દંભ કરતા નથી, એમ આપે કોને આપણા ગુણથી ( ૧ ) નથી બાંધ્યુ' ?—૪૯
ગેાપ વેષ ધારી અચ્યુતની પેઠે અમારાપ્રતિ દંભ કરતા નથી, કે ( ક્રુષ્ણમતિ ) આર્જવ કરતા નથી, તું પોતે તે ( અચ્યુત )જ છે,
1
(૧) અત્રગુણુ શબ્દ દ્વિઅર્થી છે, ગુણુ દેર ું, અને ગુણુ સનિ.
