________________
૨૪.
આરાધનાને માગ
આરાધનાની સાચી તમન્ના :
આરાધક ગણતા આત્માઓમાં આ ગુણો નજરે ન પડતા હોય, તેથી એમ માની લેવાનું નથી કે, આ બધા ગુણોથી શૂન્ય આત્મા પણ પરિપૂર્ણ આરાધક બની શકે છે.
પ્રત્યેક આત્માએ ગુણહીન દશામાંથી જ ગુણયુક્ત દશામાં આવવાનું હોય છે. પણ જે આત્માઓ આરાધક દશા માટે જરૂરી ગુણોથી રહિત હોવા છતાંય, પિતાની જાતને આરાધક તરીકે માને અને મનાવે છે, તે આત્માઓ કદી જ ગુણહીન મટી ગુણવાન બની શક્તા નથી.
ઔદાર્યાદિ સઘળા ગુણો આરાધક દશા પામવા માટે જરૂરી છે, એમ ઉપકારી ભગવંતે ભારપૂર્વક ફરમાવે છે. ત્યાં ગુણહીન આત્માઓ પણ પિતાની જાતને આરાધક માનવાનું અભિમાન રાખે તે વ્યર્થ છે. વાત તે ત્યાં છે કે, “આરાધના માટે પણ જરૂરી બધા ગુણે પામવા શક્ય છે કે અશક્ય ?”
એ વાત યાદ રાખવા જેવી છે કે, સાચા ઉપકારીઓ, કદી પણ અશક્ય વાતનું પ્રતિપાદન કરતા નથી. તેથી જરૂરી તરીકે દર્શાવેલા ગુણોની પ્રાપ્તિ અશક્ય છે, એ પ્રશ્ન જ રહેતો નથી.
જે શક્ય છે, તે કહેવાતા આરાધકેમાં તે ગુણ કેમ નજરે પડતા નથી ?? એ પ્રશ્ન પણ તેટલે જ નિરર્થક છે. કારણ કે આરાધક ગણતી વ્યક્તિઓ આવી કેમ છે અને તેવી કેમ છે, એ પ્રકારની ફરિયાદ તેઓ જ કરે છે, કે જેઓને કોઈ પણ બહાના નીચે સાચા આરાધક બનવું નથી.
જેઓને આરાધક બનવાની સાચી તમન્ના છે, તેઓ આરાધનાના વિષયમાં પારકાનું મેં જેઈને બેસી રહેવામાં નથી જ માનતા. તેમને સઘળે ઉત્સાહ અને રસ આરાધનાની પુષ્ટિ પાછળ જ સાર્થક થતું રહે છે.
