________________
३६
शीलोपदेशमाला.
पाव्यो त्यारे सुडी रोवा लागी अने तेणे राजाने कधुं. " हे राजन् ! जो तमे श्रा प्रमाणे न्याय करता हो, तो तमे जे न्याय कस्यो बे, ते " पुत्र पितानो ने पुत्री मातानी एम मने लखी श्रापो. " पछी राजाए ते न्याय लखी श्राप्यो एटले सूडी ते न्याय जींत उपर लखीने पोताना स्थानके - थांबाना वृक्ष उपर श्रावी.
एवामां ते वृक्षनी नीचे एक श्रुतज्ञानी मुनिने बेठेला जोइ सूडीए वैराग्यथी वंदन करीने पूब्धुं के, “हे जगवन् ! म्हारूं आयुष्य केटलुं बे ? " श्रुतज्ञानी मुनिए कयुं, "तुं मनुष्यनुं श्रायुष्य बांधी आजश्री श्रीजे दिवसे मृत्यु पामीने या नगरना बुद्धिसागर प्रधाननी रतिसुंदरी स्त्रीना उदरे पुत्रीपणुं पामीश, अने पछी राजानी स्त्री यश. वली कोइ वखते दैवयोगथी तने जातिस्मरण ज्ञान पण उत्पन्न थशे. " श्रुतज्ञानी मुनिनां एवां वचन सांजली सूडीए ते सर्व वचनो देहेरानी जींत उपर लख्यां. पी आराधना सहित ते मुनिनी समीपे अनशन व्रत लइ विधिसहित पालीने त्यांची मरण पानी प्रधाननी स्त्री रतिसुंदरीना उदरने विषे श्रेष्ठ स्वप्नसूचित पुत्रीपणे उत्पन्न थइ. अनुक्रमे जन्म थयो. पिताए जन्ममहोत्सव करी तेनुं भुवनानंदा एवं नाम पाड्यं . पढी ते पुत्री म्होटी थइ सरखतीनी पेठे सर्व कलार्जुनो अभ्यास करवा लागी.
एक दिवस ते भुवनानंदा पोतानी केटलीक सखी साथे रमती रमती श्री आदिनाथना देहेरामां गई. त्यां प्रजुनां दर्शन करी देहेरू जोबा लागी एटले सूडीना जवमां जींते जे अक्षर लख्या हता, ते था क्षर देखी ने जातिस्मरण ज्ञान उत्पन्न थयुं. तेथी ते पोतानो पूर्वनो सूडीनो जव, राजानो न्याय अने पुत्रनो वियोग देखी विचार करवा लागी के, "आज श्री आदिनाथना प्रसादथी मने प्रधानना घरने विषे मनुष्यजव प्राप्त थयो बे, माटे तेज प्रभुनुं हुं जक्तिसहित निरंतर पूजन करूं." एम विचार करी ते हमेशां जक्तिसहित पूजन करवा लागी .
हवे एक दिवसे बुद्धिसागर प्रधान एक महाजातिवंत घोडो वेचातो लेइ तेनी अनेक प्रकारे रक्षा करतो हतो. ते वात राजाए सांजली के, प्रधानने घेर एक महाजातिवंत घोडो बे पढी राजाए पोताने त्यांची केटी एक घोडी प्रधानने घेर मोकली. जेथी ते घोडी थी घणा मूल्य
