Shilopadesh Mala

Author(s): Harishankar Kalidas Shastri
Publisher: Jain Vidyashala

Page 427

मदासती सीतानी कथा.
४१ए लक्ष्मण पण रामने वनमां गयेला सांजलीने श्राकुल व्याकुल थयो तो मनमां विचार करवा लाग्यो के, “अहो ! कालरात्रीना सरखी जयंकर श्राकृतिवाली कैकेयी ने के,जेणे श्रावा समये उत्पात करावनारा वरदानने माग्यो. पिता बरतने राज्य आपी ज्ञण ( देवा )थी मूकाया . तो हवे तेनी पासेथी राज्य लश् रामने श्रापुं अथवा जो ते बलवंत नरत पोतानी मेले रामने राज्य नहीं थापे तो हुँ कुलना विरोधपणाने त्याग करी रामनी पाबल जश्श." ए प्रकारे विचार करीने पितानीआज्ञा लश सुमित्रा अने कौशल्याने प्रणाम करीने लक्ष्मण सीतायुक्त एवा रामनी पाबल गयो. पडी अपार बांसुनी धारावाला नगरवासी जनोए जोवायेला अने प्रफुल्सिन मुखवाला ते त्रणे जणा अयोध्या नगरी थकी नीकल्या. सीता अने लक्ष्मण सहित राम पृथ्वी उपर फरता फरता दंडका नामना अरण्य ( वन )मां जश्ने पर्वतनी गुहामा रह्या. त्यां बेमासना उपवासी एवा कोश बे महामुनि अन्न वहोरवा श्राव्या; तेमने सीताये प्रासुक एवं अन्न वहोराव्यु एटले देवताए वाजिंत्रोना शब्दपूर्वक सुगंधी जलनो वर्षाद वरसाव्यो. एवामां कोई एक उष्ट गंधवाला कोढना रोगी पक्षीए आवीने मुनिना चरणने प्रणाम करी स्पर्श कस्यो; तेथी गंध नामनो ते पक्षीराज रत्नना अंकुर सरखी जटावालो, सुवर्णना सरखी पांखो वालो अने रोग रहित थयो. तेने जोश्ने रामे मुनिने नमस्कार करीने पूज्युं के, “श्रा दूष्ट आत्मावालो पक्षी तमारा चरणनो स्पर्श करवाथी तत्काल रोगरहित केम थयो ? ” मुनिए कयु.
“पूर्वे था स्थानके कुंजकारकृत् नामनुं नगर हवं. तेमां दंडकि नामनो राजा राज्य करतो हतो. तेने पालक नामनो प्रधान हतो. एक दिवसे ते प्रधाने दंनथी स्कंदकाचार्यने पीडा करी; तेथी ते आचार्य मृत्यु पामीने वन्हिकुमार देवलोकमां देवता थया, पण तेमणे क्रोधथी राजा श्रने प्रजासहित ते नगर बाली नाख्यु. एज कारणथी "दंडकारण्य” ए नामनुं श्रा वन प्रसिद्ध थयुं . हवे दंडकि राजा संसारमा जमतो जमतो कोढना रोगवालो था पक्षी थयो. ते जाति स्मरणथी अमने जोश्ने तत्काल अ. मारी पासे श्राव्यो अने रोगरहित थयो . वली ते जटायु दयारूप सारवाला जैनधर्ममां तत्पर थश्ने तमारो साधर्मिक थयो .” पनी