Shilopadesh Mala

Author(s): Harishankar Kalidas Shastri
Publisher: Jain Vidyashala

Page 402

३४
शीलोपदेशमाला. मिठने लजा क्यांथी होय ? पनी प्रार्थना करती एवी मदनमंजरीने चोरे कडं के,“हे शुने! पति जीवता बतां तने ग्रहण करवाने कोण समर्थ थाय?" मदनमंजरीये कह्यु. “ जो एम होय तो हुँ पतिने मारी तने निःशस्य करूं." ए प्रकारे ते परस्पर वात करे ने एवामां राजकुमार अनि सश्ने श्राव्यो अने प्रियाने पूज्यु के, “दीवो शेनो हतो ?” प्रियाये ज. त्तर आप्यो. “ तमारा हाथमा रहेला अग्नि- ए प्रतिबिंब हतुं.” पली प्रियाना हाथमा तरवार आपीने राजकुमार जेवामां अग्निने प्रगट करवा जाय जे तेवामां ते स्त्री पण पतिने मारवा माटे तैयार थर. ते जोश्ने चोर विचार करवा लाग्यो के, “ धिक्कार बेा स्त्रीना पुष्ट विचारने! के जेणे म्हारे विषे क्षणिक रागना हेतुथी पोताना पतिने मारवानो विचार कस्यो. जेणे ते स्त्रीने माटे मरण स्वीकार करां हतुं; तेनो त्याग करनारी था स्त्री म्हारे विषे केम स्थिरता करशे ? हा ! शौर्यना समुषरूप था नररत्नने मरावी नाखीने हुँ केटली पुष्टगतिमां जश्श !!!” एम विचार करीने ते चोरे स्नेहयुक्त बंधु जेम आपत्तिनो नाश करे तेम तत्काल ते मदनमंजरी पासेथी तरवार पडावी नाखी.” ।
एवां साधुनां वचन सांजली राजकुमार मनमां विचार करवा लाग्यो के, "अहो! स्त्रीने धिक्कार ने अने म्हारा साहसपणाने पण धिक्कार बे. कारण के, जे में तेने अग्रेसर करी ! में मोहथी जातिवंत पुष्पनी मालाने त्याग करी धंतुराना पुष्पने माथे चडाव्युं के, जे धर्मप्रियाने त्याग करी ते पुष्ट स्त्रीने पट्टराणी मानी.”
(मुनि राजकुमार अगडदत्तने कहे डे के,) हे सुजग ! पनी मदनमंजरीये तरवार कुमार उपर पडती मूकी, पण तेने वागी नहीं एटले राजकुमारे पूब्युं के, “तरवार केम पडी गश्?" प्रियाए उत्तर प्राप्यो के, " टाढने लीधे पडी गइ.” पली पसीपतिना पांचे नाल वैराग्यथी पो. ताना नानुं वेर मूकी दश हितनी श्वाथी विचार करवा लाग्या. “ जे स्त्रीने माटे पुरुषो पोताना प्राणोने तृण सरखा करीने सुख जोगवे बे; ते स्त्रीउनुं श्रा, चेष्टित .!!!" इत्यादि संसार थकी वैराग्य पामीने पोतानी स्त्रीने मारवानी श्छा करीने जता एवा ते था चोरो म्हारी दे. शना सांजलीने व्रत ग्रहण करवाने तैयार थया ."