________________
स्थूलनानी कथा.
२३ए दन करी. ते उपरथी राजा ते प्रधाननी बुद्धिनां वखाण करवा लाग्यो
हवे सर्पनी पेठे बिजने खोलतो एवो वररुचि मंत्रीना घरनी चेष्टा जाणवाने तेनी (मंत्रीनी) दासिउने पूबवा लाग्यो. एक दिवस श्रीयकना विवाहने प्रसंगे शकटाल मंत्री राजाने नेट श्रापवा माटे बत्र चामरादिक कराववा लाग्यो. ते वात मंत्रीनी दासी पासेधी सांजलीने टाढथी पीडाएलो माणस जेम कंबलने पामीने यानंद पामे तेम हर्ष पामेला वररुचिए पोतानी पासे अन्यास करता एवा बालकोने या प्रमाणे बोलवानुं शीखव्युं के “ शकटाल मंत्री जे करवानो , ते मूढ लोको नथी जाणता. ते राजानो नाश करीने पोताना पुत्र श्रीयकने राज्य थापशे." या प्रमाणे बोलता एवा ते बालकोनी वात राजा पासे पहोची. ते उपरथी राजा विचार करवा लाग्यो के " बालको स्वेछाथी जे बोले , स्त्री जे कहे जे अने उचिंतु जे वाक्य संजलाय जे ते घणुं करीने खोटुं होतुंज नश्री." या प्रमाणे विचार करीने राजाए गुप्त अनुचरो मंत्रीने घरे जोवा मोकल्या. तेए जेवं जोयुं हतुं तेवु राजा आगल कह्यु; तेथी राजा अत्यंत कोपायमान थयो.
पली सवारे मंत्रीए सजामां श्रावीने प्रणाम कस्यो, एटले राजाए श्रवलु मुख कडे, ते उपरथी मंत्रीए तेना चित्तनो अभिप्राय जाणीने घरे आवी पोताना पुत्र श्रीयकने एकांतमां बोलावीने कह्यु. “ हे वत्स! को पुष्ट पुरुषे राजाने म्हारा उपर कोपायमान कस्यो , ए एक थापणा कुलने विषे म्होटो अकस्मात् उत्पात उत्पन्न थयो . वली ते उत्पात ढुं जीq त्यां सुधी निवृत्ति पामे तेम पण नथी; माटे हुं सवारे सजामां जश्ने राजाने प्रणाम करूं ते वखते त्हारे शस्त्रवती म्हारुं मस्तक बेदी नाखवू.” श्रीयके कडं. "शुं श्रा, निर्दय कृत्य म्लेड पण करे खरो?” एम कहीने रुदन करवा लागेला श्रीयकने फरीथी मंत्रीए कह्यु. "हे पुत्र ! वृद्धावस्थाश्री व्याप्त थएला एवा मने मारीने तुं श्रापणां कु. लनो उझार कर. कारण के एक कोडीना नाशथी कोटी अव्यने कयो पुरुष न श्छे ? अर्थात् सर्व श्छे . वली हुँ तालपुट विपने जदण करीनेज नाश पामीश; परंतु त्हारे म्हारं मस्तक बेदीने राजाने एम कहे, केहे स्वामिन् ! हुं उष्ट पितानी श्छा राखतो नथी." पिताए श्रा प्रकारे
