________________
२
सुनानी कथा. थर गएला माणसनां नेत्र जांगुली मंत्रना जपथी उघडी जाय तेम नगरीनुं धार उघडी गयुं; तेथी आकाशमां देव इंनि वागवा लाग्या. नगरवासी जनो तेनां वखाण करवा लाग्या अने देवता पण जैन धमनो जय जय शब्द करवा लाग्या. ए प्रकारे ते सुनाए दक्षिण तथा पश्चिम तरफना दरवाजाने उघाडी सासु तथा नणंद विगेरे उर्जन मा
सोनां मुखने श्याम कस्यां. पली उत्तर तरफना दरवाजा पासे श्रावीने सुजनाए कह्यु. “ जो कोश बीजी स्त्री सती होय तोज था द्वार उघ. डशे.” महासती सुजमाना शीलवतना अतिशयने सूचवतुं ते चंपा न. गरी, उत्तर तरफनुं छार श्राज सुधी पण बंध . लोकमां सुजमाना शीलव्रतरूप एक अपूर्व दीपक प्रकाशे ने के, जे उर्जन माणसोए थापेला अपयशरूप जलना पूरथी पण होलवा जतो नथी. पनी गुणना समूहने गायन करता एवा नगरवासी जनोसहित ते सुजनाए चैत्य परिपाटी करी. राजाए महोत्सवपूर्वक सुजमाने तेना घरप्रत्ये पहोचाडी. त्यां सुनडाए नृपतिने जैनधर्मनो उपदेश दीधो. नूपति ते खीकारीने पोताना घेर गयो अने बीजा सर्वे लोको पण पोताना घरे गया. प्रथम तिरस्कार करवाथी पस्तावो करता एवा सासु नणंद विगेरे कुटुंबी जनो पण मान थापवा लाग्या. माता पिता पण तेना वखाण करवा लाग्या. वली बुझदासे तो तेना चरणमां पडी पोतानो अपराध क्षमाव्यो. पली महासती ते सुना गृहस्थ धर्मने पाली अंते चारित्र धारण करी सजति पामी.
॥ इति सुनसानी कथा. ॥
शीलनी रक्षा माटे राज्यादि सुखने विषे पण महासतीर्नु
निलोजिपणुं कहे . निजशीलरक्षणार्थ तृणमिव राज्यमपि परिहरंत्याः नियसीलरकप तणंव रैऊंपि परिरंतीए॥
सकलसतीनां मध्ये इह रेखा मदनरेखायाः सयलसईणं मले इद रेदां मयणरेदाए ॥५३॥
