________________
ԱՇ
शीलोपदेशमाला.
करी. अन्यदा श्राव वर्षनी वयवाला ते कुमारने साथै लइने उ यिनी तरफ गुरु विहार करता हता एवामां रस्ते वर्षाद थयो एटले ते ए sacate जीवोनी विराधना न थवा माटे एक मंडपमां निवास कस्यो. ए अवसरे वज्रकुमारनी परीक्षा करवा माटे तेना पूर्वजवना मित्र कोश क देवता वृष्टि थोडी बंध करी वणिक रूप धारण करीने त्यां घ्यावी सूरिनी विनंती करी के, " हे प्रजो ! श्रमारा श्राश्रममां साधुउने न्न वहोरवा मोकलो. " गुरुए जोयुं तो वर्षाद पडतो हतो; तेथी तेमणे उत्तर श्राप्यो नहीं. पती देवताए वृष्टि बंध करीने फरीबी विनंती करी एटले सूरीप वज्रकुमारने अन्न वहोरवा मोकल्या. वज्रकुमार पण पोतानी आवश्यकी क्रीया करीने पढी वीजा मुनिने साथै लइ गोचरी लेवा चाल्या. त्यां वणिकुरूप देवतानी कुंपडीमां नाना प्रकारना जक्ष्य, जोज्य ने मनोहर एवा शाकना समूहोने जोइने ते मुनि विस्मय पा म्या. द्रव्य क्षेत्रादि सामग्री जोइने पढी कुमारे ते देवना सामुं जोयुं तो तेनां निमेषरहित नेत्र दीवगं. तेउपरथी वज्रकुमारे जाएंयुं के आ कोइ देवता बे. पी “मारे देवपिंड कल्पे नहीं." एम कदीने ते पाठा फरवा. ते वखते देवताए पोतानुं खरुं स्वरूप धारण करीने वज्रकुमारने वैयिलब्धि श्रापीने पढी ते तुरते अंतर्ध्यान यर गयो. या वात सांजलीने गुरु ते वज्रकुजारना कार्यथी अत्यंत आश्चर्य पाम्या.
एकदा जेठ मासमां तेज जंजक देवता वणिक रूप धारण करीने वकुमारने घेबर वहोराववा श्राव्यो; परंतु " या देवपिंड बे " एम जापीने तेणे होया नहीं; ते उपरथी प्रसन्न थएला देवताए तेमने श्राकाशगामिनी विद्यापी. स्थिरमनवाला वज्रकुमारे अभ्यास करता एवा साधुना समूहथी सांजली साजलीने वज्रमणिना सरखा दृढ अंगवाली एका दिशांगीने पोताना हृदयमां धारण करी हती. वली गुरुए जणवाने माटे आज्ञा करेला ते पोतानी बुद्धिनो प्रकाश न करता बता गुरुए कहेला वचन स्पष्ट वाणीथी बोलता छाने अभ्यास करता एवा बीजा साधुना सूत्रने, जेम जलो रुधिरने ग्रहण करी लड़े तेम ते ग्रहण करी लेता.
एक दिवस सर्वे साधु जिक्षा माटे गया हता. अने गुरुपण स्थं मिले गया हता. ते वखते वज्रकुमार उपाश्रयमां एकला होवाथी तेमणे सर्व
