Shilopadesh Mala

Author(s): Harishankar Kalidas Shastri
Publisher: Jain Vidyashala

Page 438

४३०
शीलोपदेशमाला. शंका नहीं करे ? पाणीमां पडेलां तेलना टिपांना सरखो श्रा युक्तिवालो वाद , माटे हे राम ! लोकोथी सर्व ठेकाणे प्रसिद्ध थयेली वातने सइन न करो. हे राघव ! पवननी पेठे चारे तरफ प्रसरता एवा था कलंकनी तमे उपेक्षा करशो नहीं. कारण के, जे कलंकयी पोतानुं कुल श्रमासना सर मलीन थाय .” ए प्रकार- सीताने विषे कलंक सांजसीने राम क्षणमात्र स्थीर थश्ने बोल्याविना उन्ना रह्या. पड़ी धीरज धारण करीने रामे तेमने कडं. “ तमोए था वात मने कही ए बहु सारं क. हुं स्त्री थकी पण प्राप्त थयेला अपयशने सहन करीश नहीं." एम कहीने रामे तेमने रजा श्रापी.
पली वीर पुरुषोनी पेठे रात्रीने विषे नगरमां फरता एवा राम जेटलामा एक चमारना घरपासे श्रावीने उना रह्या तेटलामां ते चमार मोडी रात्रीये घरमा श्रावेली पोतानी स्त्रीने पाटु मारीने तिरस्कार सहित कहेवा लाग्यो. "तुं श्रत्यार सुधी क्यां रही हती?” स्त्रीये कह्यु. तुं बहु नारे नवो पुरुष! शुं रावणे पोताना घरमां मास सुधी राखेली सीताने रामे न ग्रहण करी ? तेणे तो सीतानो वियोग ब मास सुधीसहन कस्यो अने तुं क्षणमात्र पण नथी रही शकतो?" चमारे कयुं."राम तो स्त्रीश्रीजीतायेलो बे. हुं तेनाजेवो नथी,माटे केम सहन करुं ?"श्रा सर्व वात राम बहार उन्ना उजा सांजलता हता, तेथी ते उःखथी विचार करवा लाग्या के, “अहो ! स्त्रीने वश्य थयेला एवा मने धिक्कार डे के, जे नीच माणसोए कहेला धिक्कारना शब्दोने में पोतेज सांजल्या. निश्चय सीता पतिव्रता , रावण उःशील ने श्रने म्हारुं कुल निष्कलंक बे; तो हवे शुं करवू ?” एम चितवन करता एवा रामे घरने विषे जश् लक्ष्मणनेबोलावी एकांतमा विचार करवा मांड्यो एटले लक्ष्मणे कडं. “हे आर्य ! लोकोना कहेवाश्री सीता महा सतीनो त्याग करशो नहीं. कारणके, माणस स्वजावधीज बीजाउंना दोष कहेवामां रसीक बे, माटे जे महात्माउने उपेक्ष्य बे, तेज राजाउँने शिक्षणीय बे.” ए प्रकारे लक्ष्मणे घणी रीते समजाव्या बतां पण रामे पोताना कृतांत नामना सेनापतीने तेडावीने कयु के, “सीताने वनमा मूकी थाव्य. कारण के, लोक जे बोबे डे ते घणुं करीने सत्य होय जे. तो यशस्वी पुरुषोए विरूद्ध अर्थनो त्याग