Shilopadesh Mala

Author(s): Harishankar Kalidas Shastri
Publisher: Jain Vidyashala

Page 321

शीलवतीनीकथा..
३१३ थने श्रागल चलाव्यो. रस्तामा समृद्धिथी जरपूर अने बहु माणसोवाढुं नगर आव्यु. तेने जोर शेठ पोतानुं मायूं धूणावतो तो ते नगरने वखाणवा लाग्यो एटले शीलवतीए कांश विचार करीने कयु के, “था नगर कांश सारं नथी.” शेठ विचारवा लाग्यो के, "अहो !! कुटिल बुद्धिवाली था वहु मने पण हसती लागे बे.” श्रागल जतां को एक सुजटने शत्रुर्जना प्रहारथी जर्जरित थयलो देखी शेठ तेना शूरवीरपणाना वखाण करवा लाग्यो. पठी ते सुजटने जोश जेम चैत्र मासमां कोयल बोले तेम शीलवती बोली के, " पामर पुरुषोए था कायर माणसने सारो कुटी नाख्यो लागे .” शीलवतीनां आवां वचन सांजली शेठ विचार करवा लाग्यो के, “श्रा कुराचारिणी वहु म्हारा केवाथी उलटुं बोले . वली प्रत्यक्ष जोया बता पण ते गांमानी पेठे श्रवकुंज कहे ." था प्रमाणे विचार करतो अने वहुने त्याग करवाश्री मनमां हर्ष पामतो रत्नाकर शेव रस्तामां को वडना फाडनी नींचे बेगे. शीलवती पण वडने त्यजी द तडकामां ऊंचे बुंगडं बांधी तेनी नीचे बेठी. पड़ी जिनदत्त शेठे वहुने कडं के, “हे ! जिनदत्तपुत्री ! तुं था बगपामां बेस.” शेठे था प्रमाणे कां तो पण शीलवतीए न सांजदयु होय नहिं शुं ? एम ते त्यांज बेसी रही; तेथी शेठ मनमां विचार करवा लाग्यो के, "अहो ! आ स्त्री कुशिष्यनी पेठे शिखामण आपवा योग्य नथी." श्राम धारी ते शेठ पोते सुखे बायाने विषे बेसी रह्यो. पड़ी श्रागल जतां शेठे को स्थानमांत्रण चार फुपडी जोश्ने ते गामने तुब गण्डे एटले उत्तम बुद्धिवाली शीलवतीए कांश विचार करीने म्होटा शब्दथी कयु के, “श्रा गाम माणसोथी नरपूर .” पली शेठ " श्रा वहु पुर्विनीत अश्वनी पेठे अवढं बोलनारी ." एम खेद पामतो तो विचार करे ने एटलामां ते गाममांथी शीलवतीनो मामो त्यां श्राव्यो अने ते रत्नाकर शेग्ने अने शीलवतीने आग्रह करी गाममां तेडी गयो. त्यां तेणे शेग्ने उत्तम रसोश जमाडी. शीलवतीना मामाए शेठने ते दिवस राखवा मांड्या; परंतु शीलवतीने तेना माबापने सोपवामां उत्साहवंत एवा रत्नाकर शेठे त्यां न रहेता जवाने माटे तैयारी करवामांडी. पली शीलवतीना मामाए वस्त्र विगेरेथी सत्कार करेला रत्नाकर