________________
नंदिषेण मुनिनी कथा. धारण करनार अने श्रेणिक राजाना पुत्र बतां पण श्री नंदिषेण मुनि वेश्याना घरने विष बार वर्षसुधी रह्या हता. ॥३१॥
नंदिषेण मुनिनी कथा. को एक देशमां को ब्राह्मणे यज्ञ करवा मांड्यो श्रने ते यज्ञमडपनी रक्षा करवाने माटे तेणे एक चाकर राख्यो. ते चाकर जैनधर्मनो जाण होवाथी तेणे ब्राह्मणने कह्यु के “ यज्ञ करतां जे अन्न विगेरे वधे ते जो तमे मने थापो तो हुँ यज्ञमंडपर्नु रक्षण करवा रहूं" ते वातनी ब्राह्मणे हा कहेवाथी ते त्यां रह्यो. पड़ी ते यज्ञ करनार ब्राह्मणे वेद चणेला अने यज्ञकर्म कराववामां कुशल एवा ब्राह्मणोने बोलावी मधुपर्क विगेरे यानुं कर्म करावी हवन विधि करावी अने सेंकमो घमा घृतादि होमाव्युं, हमेशां ब्राह्मणोने विविध प्रकारनां जोजन जमाडतां जे कां बाकी रहे ते यज्ञमंडपर्नु रक्षण करनार पेला चाकरने श्रापे; तेथी ते पण पोताने त्यां वहोरवा माटे श्रावेला साधुने ते प्रासुक अन्न जाणी जक्तिथी वहोरावे अने योग्य वस्त्रो पण वहोरावे. पड़ी ते चाकर केटलेक काले आयुष्यनो दय करी मृत्यु पामी देवलोकमां देवपणे उतपन्न थयो अने त्यां घणो काल देवसंबंधी नोग जोगव्या पली प्राशुक अन्नना दानश्री श्रेणिकराजाने घेर नंदिषेण नामनो पुत्र थयो. ज्यारे ते अनुक्रमे यौवन अवस्थाने पाम्यो, त्यारे श्रेणिकराजाए तेने रूप अने लावण्यथी जोगववा योग्य शरीरवाली पांचसे कन्या परणावी.
हवे एक वनमां को गजें पांचसे हाथणीउनी साथे जेम इंड वर्गनी स्त्रीयोनी साये क्रीडा करे तेम क्रीडा करतो हतो. एक दिवसे ते गजें5 विचार करवा लाग्यो के, “ रखे को नवो हाथी जन्म पामी मने मारीने था यूथनो राजा थाय.” एवो वीचार करीने ते हाथणीने जे जे पुत्र थाय तेनो तेनो नाश करवा लाग्यो. एवा वखते जे ब्राह्मणे यज्ञ कस्यो हतो, ते ब्राह्मण मरीने हाथणीना उदरमा श्राव्यो त्यारे हाथणीए विचार कस्यो के. “ म्हारे जेटला जेटला पुत्र थया ते सघला था हाथीए मारी नाख्या बे; तो हवे आ गर्जने को पण उपाय करीने जीवाहुँ” एवो विचार करीने कपटथी ते पगे लुली थ धीमे धीमे चालवा मांड्युं. अने एक दिवस हाथी पासे जाय एक दिवस न जाय एम बे
