________________
१६
शीलोपदेशमाला.
रत आकाशवाणी थइ के " कोइ महासती काचा सूतरना तांतणांची बांधेली चालनीवडे कूवामांथी पाणी काढी त्रण अंजली नगरना दरवाजाने बाटशे तो तरत उघडी जशे." यावी आकाश वाणी सांजलीने नगरनी सर्व तैयार थ; पण ब्राह्मण, क्षत्रिय, वैश्य ने शुनी स्त्री माथी कोइ एके एवी न नीकली के जे चालणीवडे कुवामांथी पाणी काढवामां विलक्षपणुं न पामी होय !!! अर्थात् केटलीक सूतरने बांधवाथी, केटलीक बांधीने चालवायी अने केटलीक कुवामां शींचवाथी तूटीजवाने लीधे विलक्षण पहुं पामी हती.
वामां विनीत श्रात्मावाली सुनद्राए मधुर वाणीथी पोतानी सासुने क. " हे मात ! जो तमे मने रजा आपो तो हुं म्हारा आत्मानी प रीक्षा जोवा माटे जाऊं. " सासुए हसीने उत्तर आप्यो के " त्हारुं सतीपणुं श्रमे प्रथमथी जाएयुं बे, माटे तुं दवे श्रमने नगरवासी जनोमां वगोवीश नहीं. ए सर्वे सती पुरद्वार उघाडमां समर्थ थइ नथी, तो पढी निरंतर जैन साधुनी सेवा करनारी तुं खरेखरी ते कृत्य करवामां समर्थ थईश ! " सुनझाए कयुं. “ हे मात ! तमे कह्युं ते तो योग्य बे. कारण शीलवत पाल बहु दुर्व्वन बे; तो पण हुं तो पंचनी साक्षी ए आत्मपरीक्षा करीश. " ए प्रकारे कहने सासु तथा नणंद इर्ष्या करता दता तोपण ते सुना स्नान करी, पवित्र वस्त्र पेहेरी ने पंच परमेष्ठीना स्मरणपूर्वक नवकार जणी ज्यां सर्वे माणसो हता त्यां गइ पढी तेणे पोताना गुणसरखा काचा सूतरवडे चालणीने बांधी आश्चर्य सहित सर्वे मा
सो जोता बता तेवडे कूवामांथी पाणी काढ्युं. ते वखते परिवारसहित राजा त्यां वी कहेवा लाग्यो. " हे सति ! तमे बहुसारं कस्युं ! बहुसारुक !! हवे नगरीना दरवाजाने तत्काल उघाडो.” पढी मंत्रि, सामंत, भूपति ने नगरवासी जनोए श्रगल करेली, जगत्ने जितनारा चालनी रूप यंत्रने हाथमां धारण करी रहेली, हस्तिना सरखी गतिवाली, प्रफुल्लित मुखवाली ने बंदिजनोए स्तवन करयो ने विजय जेनो एवी ते सुभद्रा पूर्व तरफना दरवाजा पासे ग.
पी पंच परमेष्टी नमस्कारनो उच्चार करती एवी सुनद्राए ते जलनी त्रण अंजली नगरना दरवाजाने बांटी ते वखते जेम विषयी श्रांधला