Shatarth Vivaranam

Author(s): Labhsagar
Publisher: Agamoddharak Granthmala

Page 17

श्रीसम्भव-अभिनन्दन जिनवर्णनम् ]
न्ताद् वा रलयोरैक्यात ग्लायति डप्रत्यये परिग्लः - म्लानः, निःश्रीकत्वात् ईदृशः ' हो निपाते च हस्ते दारुणि शूलिनी ' त्येकाक्षर - वचनात् हः शङ्करो यस्मात् सः तस्य सं० हे परिग्लह ! आत्-अकारात् आ-आकारः तत्र आर-आगमनं स्वरक्रमात् यस्य सः आर-इकारस्तेन युक्तो भ- भकारो यस्य सः आरम् । एतावता अभिः इति सिद्धम् । तथा अ-अनुस्वार, अकते - गच्छति क्विपि अमग्, ईदृग् नः - नकारो यस्य सः अमनः । तत: आरभ चासौ अमनश्च आरभमग्नः तस्य सम्बोधनं हे आरभमग्न ! | अभिनं' इति सिद्धम् । चित्रत्वादनुस्वाराभावः । तथा दात् दकारात् रिद्रशन अवति - हिनस्ति । अवे - हिंसार्थत्वात् विपि दरिद्रोः ईदृशो नः- नकारो यस्य तस्य सम्बो हे दरिद्रोन ! । एतावता हे अभिनन्दन ! छेप - हे पवन ! अप्रतिबद्धविहारत्वात् त्वं स्व-आत्मानं याति गच्छतीति इप्रत्यये स्वयं आत्मगं कर्मकर स्वसेवकमिति यावत् । त्वं तारय-संसारान्निस्तारयेत्यर्थः । त्वं किंवि० ? युः । ई - लक्ष्मीः, तस्याः उः - समुद्रः 'उशब्दः शङ्करे तोये तो धौ धरणीधरे' इति विश्वशम्भुः । पुनः त्वं किंकुर्वन् ? काः - आत्मानः, तेषां थो-भयत्राणं तं कथ' - जीवानां भयत्राणम् । 'राङ्क दाने' धातुः शतरि रान् ददत् कथं किंवि० ? परं श्रेष्ठम् । त्वं पुनः किंवि० ? 'ई भुवि श्रिया' मितिमहीपवाक्यात् ई-भूमिस्तस्या ईश्वरा - राजानः ते सन्त्यस्य स ईश्वरी - अनेकनृपयुक्त इत्यर्थः ||८||
"
इति श्रीअभिनन्दनं व्यावर्ण्य श्रीसुमतिजिन वर्णयति
परिग्रहा रम्भास्तारयेयुः कथं परान् । स्वयं दरिद्रो न परमीश्वरीवर्तुमीश्वरः ||९||