________________
તા. ૨૩ થી ૨૮ : પાલનપુર
સાગરાસણથી પાલનપુર આવ્યા. અંતર છ માઈલ હશે. ઉતા૨ો છોટુભાઈ હેમુભાઈ શેઠને બંગલે રાખ્યો હતો. તેઓ જિલ્લા કોંગ્રેસના પ્રમુખ પણ છે. બપોરના લાઈબ્રેરીમાં મહિલા મંડળના આશ્રયે બહેનોની સભા રાખી હતી. તેમાં મહારાજશ્રીએ જણાવ્યું હતું કે - હમણાં એક બહેને મારો પરિચય આપ્યો. પરિચય એટલે ઓળખાણ. ઓળખાણ એવી વસ્તુ છે કે જ્યારે આપવાની કે લેવાની હોય ત્યારે તેમાં એક ખાસ શરત હોય છે. ઓળખાણ આપનારે વ્યક્તિ કરીકેનો ખ્યાલ ભૂલીને પોતાનો પરિચય આપવો. એ રીતે હું મારો પરિચય આપવા પ્રયત્ન કરીશ.
મારી ઉંમર ૪૭ વરસ, સંતબાલ તરીકે લોકો ઓળખે છે. સંતબાલ એટલે સંતોનું જે જીવન છે તે જીવનનો અભ્યાસ કરનાર. એમાં મને લાગ્યું કે દીક્ષા પહેલાંના જીવનમાં મેં જોયું કે માનવજીવનમાં એક ભવ્ય ભાવના પડી છે. મનુષ્ય કાયાનો યોગ મહાપુણ્ય પછી પ્રાપ્ત થાય છે. એનું રહસ્ય એ છે કે આત્માને જાણી લેવો. એ કેવી રીતે ઓળખાય, તો દાન, દયા, ક્ષમા, વગેરે ગુણોથી. દા.ત. કેવી રીતે ? કોણ કરી શકે ? હું પ્રથમ પૈસાથી દાન કરતો પણ પછી એમ લાગ્યું કે પૈસા કરતાં પ્રત્યક્ષ જીવનનું દાન આપવું સારું એ રીતે હું દીક્ષિત થયો. તેને ૨૩ મું વરસ ચાલે છે. અહીં આવ્યાને ૧૯મું વરસ છે. નાનચંદ્રજી મહારાજ એ મારા ગુરુદેવ છે. તેમની સાથે અજમેર સાધુ સંમેલન વખતે આવવાનું થયેલું. સાધુ દીક્ષામાં પણ જુદી જુદી કક્ષા હોય છે. જેમ દરેક પ્રદેશની જુદી ખાસિયત હોય છે તેમ. મારવાડમાં સ્ત્રી હાથ ઉપર ચૂડા પહેરે. અહીં કોઈ ના પહેરે, એમાં કોઈ કાંઈ ચઢતું ઊતરતું નથી. અહીં ધૂમટો કાઢે મહારાષ્ટ્રમાં ના કાઢે. ના કાઢવા પાછળ ભવ્ય ભાવના પડેલી છે. છેલ્લા ૧૨ વરસથી ભાલમાં વિચરું છું. અને ધર્મદ્રષ્ટિએ સમાજ રચના કરવા પ્રયત્ન કરું છું. ત્યાંની માનવ પ્રજા સાથે સંપર્કમાં આવ્યો. ભીક્ષા લેવાને કારણે બહેનોના સંપર્કમાં પણ અવાયું. આચારમાં ધર્મ લાવવો હોય તો બહેનો સારું વાહન થઈ શકે. શાસ્ત્રોમાં ઘણા દાખલા છે. બહેનોએ ધર્મ માટે પ્રાણ આપ્યા છે. ચિહ્નો એ ધર્મ નથી. ઓળખાણનું પ્રતીક છે. જેમ ભગવાં કે સફેદ વસ્ત્રો એ પ્રતીક છે. સાધુતા અંદર છે. બાળકને નિશાળે મૂકીએ ત્યારે પ્રથમ એકડો, પછી પહેલી, પછી સાધુતાની પગદંડી
૧૫૩
