________________
પ્રા. ઉપદેશમાલાનો ગૂર્જરાનુવાદ
૧૩૫
ઉભો રહે છે, તેટલામાં ત્યાં આગળ ગામમાંથી પૂજાનાં ઉપકરણોથી પૂર્ણ થાળ હાથમાં ધારણ કરેલી એક સ્ત્રી બ્રાહ્મણી પૂજારણ સાથે ત્યાં આવી પહોંચી.-‘આ સાધુ ભગવંત છે.’ એમ કરી તેમને વંદના કરી, ‘શરીર તથા સંયમયાત્રા સુખપૂર્વક ચાલે છે ?’ એમ બે પ્રકારે સુખશાતા પૂછી. આવનાર ભવદેવ મુનિએ તેને પૂછ્યું કે, ‘કે શ્રાવિકા ! આર્ય રાઠોડ, રેવતી તથા તેમની પુત્રવધૂ નાગિલા જીવે છે કે ?' શ્રાવિકા મનમાં ચિંતવવા લાગી કે, ‘આ તેઓ હશે કે જેની સાથે મારા લગ્ન થયાં હતાં, તો હવે હું તેમને પૂછું કે, ‘તમોને તેમનું શું પ્રયોજન છે ?' મુનિએ કહ્યું કે, ‘આર્ય રાઠોડ તથા રેવતીનો હું ભવદેવ નામનો નાનો પુત્ર છું અને નાગિલા સાથે મારાં લગ્ન થયાં હતાં. તે સમયે મારી પ્રિયાનું મુખમંડન અપૂર્ણ મૂકીને મારા પ્રિયબંધુ મુનિ ભવદત્તના દબાણ અને શરમથી આટલા દિવસ દીક્ષા પાળી. ભવદત્તમુનિ થોડા સમય પહેલાં દેવલોક પામ્યા. એટલે હવે હું ત્યાંથી મારી પ્રિયાનું મુખકમલ નીરખવા ઉત્સુક હૃદયવાળો અહિં આવ્યો છું.' પેલી સ્ત્રીએ કહ્યું કે, ‘તમારા માતા-પિતાજી મૃત્યુ પામ્યાને ઘણો કાળ વીતી ગયો, પરંતુ હજુ નાગિલા જીવે છે અને અને તે મારી સખી છે.’
નાગિલાનો હિતોપદેશ -
-
ભવદેવ કહે – ‘તેનું સર્વ સ્વરૂપ જાણતી હોય, તો તને કંઇક પૂછું, તે કેવા રૂપ, લાવણ્ય અને વર્ણવાળી છે ? અત્યારે તેની વય કેટલી હશે ?'
શ્રાવિકા - જેવી હું છું તેવી જ તે પણ છે, તેમાં લગાર ફરક નથી, પરંતુ સુંદર ચારિત્રવાળા હે મુનિવર ! તમોને તેનું શું પ્રયોજન છે ?'
ભવદેવ - ‘પરણતાંની સાથે જ તે બિચારીનો મેં ત્યાગ કર્યો હતો.'
શ્રાવિકા - ‘તેના ભાગ્યોદયથી જ તમે ત્યાગ કરી, તેથી તેની ભવ-વિષવેલડી સુકાઈ ગઈ.’
ભવદેવ - ‘શુભ શીલવાળી, તેમ જ સુંદર વર્તનવાળી શું તે શ્રાવક વ્રતો પાળે છે ?' શ્રાવિકા - ‘એકલી વ્રતો પાળતી નથી, પરંતુ બીજાને પ્રેરણા આપી પળાવે પણ છે.' ભવદેવ - ‘હું તો તેનું નિરંતર સ્મરણ કરું છું તો તે પણ મને યાદ કરે છે ?’ શ્રાવિકા - ‘તમો તો સાધુ થઇને ચૂક્યા, તે તો નિરંતર મોક્ષમાર્ગમાં લાગી ગઇ છે.’ તમારા બેની તુલના કેવી રીતે કરી શકાય ? તે તો દ૨૨ોજ દેરાસ૨માં જયણાપૂર્વક કચરો કાઢવો, સાફસૂફી ક૨વી, ચૂનો દેવરાવવો વગેરે પ્રભુભક્તિ-કાર્યમાં રોકાયેલી હંમેશાં
