________________
આપ્તવાણી-૩
-
૩૧
આપ્તવાણી-૩
પૂરો કરી આપે. અને બીજી બધી સગવડો પણ ‘ફુલ’ કરી આપે. આત્મહેતુ માટે જે જે કરવામાં આવે છે તેને ચક્રવર્તી જેવી સગવડ મળશે.
પ્રશ્નકર્તા : પુદ્ગલની સત્તા ખરી ને ? દાદાશ્રી : પુદ્ગલની સત્તા નથી. પુદ્ગલ ‘વ્યવસ્થિત’ને આધીન
આમાં આત્માનું કર્તાપણું ?
પ્રશ્નકર્તા : તો તો કર્મ જેવું ના રહ્યું ને ? પાપ-પુણ્ય પણ ના રહ્યું
ને ?
પ્રશ્નકર્તા : આ જગત ચાલે છે તેમાં પુદ્ગલનું સ્થાન શું ?
દાદાશ્રી : પુદ્ગલની પોતાની એવી જુદી જુદી શક્તિઓ છે કે એ આત્માને આકર્ષણ કરે છે. એ શક્તિથી જ માર ખાધો છે ને “આપણે” અને આત્મા છે તે આ પુદ્ગલની શક્તિ જાણવા નીકળ્યો કે આ શું છે? કઈ શક્તિ છે ? હવે એમાં એ જ પોતે ફસાયા ! પરમાત્મા પોતે જ ફસાયા. પરમાત્મા અરૂપી છે અને રૂપી પરમાણુઓની અધાતુ સાંકળીએ બંદીવાન થયા છે !!! હવે શી રીતે છૂટે ? પોતાના સ્વરૂપનું ભાન થાય ત્યારે છૂટે.
પ્રશ્નકર્તા : આત્મા ફસાયો તે ય નૈમિત્તિક ફસાયો ને ?
દાદાશ્રી : હાસ્તો ને ! પુદ્ગલ કર્તા સ્વભાવનું છે, ક્રિયાકારી છે. પણ એ સ્વતંત્ર રીતે કર્તા ગણાય જ નહીં ને ! જોડે ચૈતન્યની હાજરી જોઇએ. પુદ્ગલના ધક્કાથી આત્મા કર્તા થયો. પુદ્ગલની ડખલ ના હોય તો કશું ય નહીં. એટલે આત્માને નૈમિત્તિક કર્તા કહ્યો.
દાદાશ્રી : ખરી વાત છે. ‘હું કરું છું’ એ આરોપિત ભાવ એ જ કર્મ છે, તેમાંથી પુણ્ય-પાપ છે. કર્તા ભાવ ગયો તો કર્મ ગયાં .
પ્રશ્નકર્તા : પરમાણુઓ ‘વિઝિબલ’ છે ? દાદાશ્રી : પરમાણુઓ કેવળજ્ઞાને કરીને વિઝિબલ છે. પ્રશ્નકર્તા: કર્મનો ભોગવટો આવે તે ‘વ્યવસ્થિત'ને તાબે છે ?
દાદાશ્રી : હા, તે ‘વ્યવસ્થિત'ને તાબે છે. પુદ્ગલની સત્તા પણ ‘વ્યવસ્થિત'ને આધીન છે. પુદ્ગલની સ્વાભાવિક સત્તા નથી. જો પુદ્ગલ સ્વતંત્રપણે સત્તાધીશ હોત તો તો કોઇને ભૂખ લાગત જ નહીં ને !
અવિરત સ્થિરતા થાય ત્યારે શુધ્ધ વિશ્રણા થાય. જ્યાં સુધી પ્રયોગસા પરમાણુઓ હોય ત્યાં સુધી વાણી બદલવાની સત્તા ખરી. પણ પછી મિશ્રણા થઇ ગયું એટલે કોઈનું ય ચાલે નહીં.
પ્રશ્નકર્તા: એ બદલવાની સત્તા કઈ રીતે કામ કરે છે ?
દાદાશ્રી : આપણે કોઈને ગાળ દીધી હોય તે એના પરમાણુઓ મહીં બંધાઈ ગયાં. જેવા ભાવથી બંધાયા હોય તે પરમાણુના હિસાબે પછી મહીં બેટરીઓ તૈયાર થઇ જાય. આ તો બેટરીઓ જ ‘ચાર્જ’ થાય છે. પણ આપણે થોડીવાર પછી એમ બોલીએ કે, ‘ભાઇ આ ગાળ બોલ્યો હતો તે એ તો મારી બહુ મોટી ભૂલ થઈ.’ એટલે પહેલાનું ભૂંસાઇ જાય. પણ પ્રયોગસાના મિશ્રણા થઇ ગયા પછી કોઇનું ચલણ ના રહે, પછી એ ભોગવ્યે જ છૂટકો.
‘ડિસ્ચાર્જ, પરસતા આધીન !
પ્રશ્નકર્તા : ખાતી વખતે ખાવામાં કંટ્રોલ રહેતો નથી.
દાદાશ્રી: ખાતી વખતે ખા ખા કરે છે તે પુદ્ગલનો સ્વભાવ છે. પુદ્ગલ પુદ્ગલને ખેંચે છે. પાંચસો જણ જમવા બેસે ને તેમાં કોઇ એટિકેટવાળા સાહેબ હોય તો તેમને “જમવા બેસો’ કહીએ તો તે “ના. ના’ કરે. પણ બેઠા પછી ભાત આપવાની વાર હોય તો પણ દાળમાં હાથ ઘાલ્યા કરે, શાકમાં હાથ ઘાલ્યા કરે ! કારણ કે એ પુદ્ગલનો સ્વભાવ
