________________
આપ્તવાણી-૩
૧૧૩
૧૧૪
આપ્તવાણી-૩
જેવું કશું જ નથી. કરવું એ ભ્રાંતિ છે, ‘જ્ઞાની’ મળી ગયા તેનો ઉકેલ આવી ગયો.
પ્રશ્નકર્તા : પરમાત્માને ઓળખવામાં દુઃખ અને અશાંતિનો અનુભવ કેમ થાય છે ?
દાદાશ્રી : પરમાત્મા તો છે જ, પણ તમે પરમાત્માની જોડે જુદાપણું રાખો છો. મહીં પરમાત્મા બેઠા છે તેની ભક્તિ ઉત્પન્ન થઇ જાય તો પછી દુઃખ ઉત્પન્ન ના થાય. પણ ઓળખાણ વગર શી રીતે ભક્તિ ઉત્પન્ન થાય ? પ્રત્યક્ષ ભક્તિથી સુખ છે અને પરોક્ષ ભક્તિથી ઘડીમાં શાંતિ થાય ને ઘડીમાં અશાંતિ થાય.
પ્રશ્નકર્તા: ભગવાન દુ:ખનો હર્તા છે ને સુખનો કર્તા છે, તો પછી અશાંતિ કેમ છે ?
દાદાશ્રી : ભગવાન દુ:ખના હર્તા ય નથી ને સુખના કર્તા ય નથી. ભગવાન જોડે ભેદબુદ્ધિ જાય, અભેદબુદ્ધિ ઉત્પન્ન થાય, ત્યારે દુઃખ જાય. ભગવાન કોઇનું દુઃખ લેતા નથી ને સુખ આપતા નથી, એ તો એમ કહે છે કે મારી જોડે તન્મયાકાર થઇ જા, એક થઇ જા, એટલે દુઃખ નથી. એક વાત સાચી ના જાણે એનું નામ ભ્રાંતિ.
જ્ઞાનથી આત્મજ્ઞાન થાય. બાકી જ્યાં સુધી ‘હું ચંદુલાલ છું’ એ મમતાભાવ છે ત્યાં સુધી સમતાભાવ ક્યાંથી આવે ? એક વખત સમક્તિને સ્પર્શે ત્યાર પછી જ યથાર્થ સમતાભાવ આવે. આ લોકો કહે છે તે તો લૌકિક સમતાભાવ કહેવાય. શાઓ-પુસ્તકો વાંચી વાંચીને પુસ્તકોનો મોક્ષ થયો પણ એમનો ના થયો !
આત્મસુખની અનુભૂતિ પ્રશ્નકર્તા : મન શાંત થાય, મન પજવે નહીં તો એ કયું સુખ ઉત્પન્ન થાય ? ચિત્ત ભટકે નહીં તો એ કયું સુખ ઉત્પન્ન થાય ?
દાદાશ્રી : આ મન જ બધું કરે છે. મન જ ચિત્તને, અહંકારને, બધાંને ઉશ્કેરે છે. મન શાંત થઇ ગયું એટલે બધું શાંત થઈ જાય.
પ્રશ્નકર્તા : આત્મદશામાં આત્માનું સુખ કેવી રીતે ખબર પડે કે આ આત્માનું જ છે ?
દાદાશ્રી : બહારથી કશામાંથી સુખ ના હોય, કંઇ જોવાથી સુખ ઉત્પન્ન થયેલું ના હોય, કંઇ સાંભળવાથી, ખાવાથી, સ્પર્શથી, ઠંડકથી કે કોઇ જાતનું ઇન્દ્રિયસુખ ના હોય, પૈસાને લીધે સુખ ના હોય, કોઇ આવો કહેનારું ના હોય, વિષયસુખ ના હોય, ત્યાં આગળ મહીં જે સુખ વર્તાય તે આત્માનું સુખ છે. પણ આ સુખની તમને ખાસ ખબર ના પડે. જ્યાં સુધી વિષયો હોય ત્યાં સુધી આત્માનું સ્પષ્ટ સુખ ના આવે.
ભોમિયો ભાંગે ભવ ભટકામણ !
છૂટે દેહાધ્યાસ ત્યાં ...
પ્રશ્નકર્તા : મોક્ષે જવાનો સરળ રસ્તો કયો ?
દાદાશ્રી : ભોમિયાને મળવું તે, ભોમિયો મળ્યો એટલે ઉકેલ આવી ગયો. એનાથી સીધો ને સરળ માર્ગ વળી બીજો કયો છે ?
ભગવાને કહ્યું કે શું કરવાથી મોક્ષે જવાય ? સમક્તિ થાય તો જવાય અથવા ‘જ્ઞાની પુરુષ'ની કૃપા થાય તો જવાય. ‘શાની’ બે પ્રકારના. એક શાસ્ત્રજ્ઞાની અને બીજા અનુભવજ્ઞાની, યથાર્થ જ્ઞાની. યથાર્થ જ્ઞાની તો મહીંથી પાતાળ ફોડીને બોલે એ યથાર્થ જ્ઞાન. યથાર્થ
પ્રશ્નકર્તા: દેહાધ્યાસ ગયો કોને કહેવાય ?
દાદાશ્રી : ગજવું કાપી લે, ગાળ ભાંડે, મારે, તો ય તમને રાગદ્વેષ ના થાય તો દેહાધ્યાસ ગયો કહેવાય. જ્યાં સુધી આત્મજ્ઞાન પ્રાપ્ત ના થાય ત્યાં સુધી આખું જગત દેહાધ્યાસે વીંટાળાયેલું છે. જેટલા વિકલ્પ એટલા દેહાધ્યાસ. દેહ ગુનેગારી વીંટાળવા માટે નથી, મુક્તિ માટે છે, ભવોભવની ગુનેગારી લાવેલા તેનો નિકાલ તો કરવો પડશે ને ?
