________________
સાત
: ૨૧ : શ્રદ્ધા અને શક્તિ કેઈ અરિહંતના જીવો પિકાર કરતા લાગે છે!” અર્થાત્ “ આ છે મારા પગ નીચે ચંપાવાની રાહ જોઈને બેઠા છે કે જેથી તેમની સદ્ગતિ થાય અને આગામી ભવે અરિહંતનું પદ પામે.” આ શબ્દો કાનેકાન સાંભળતાં સૂરિજીના શિષ્યને ખાતરી થઈ કે “ દ્રાચાર્ય જરૂર કંઈ અભવ્ય આત્મા છે, અન્યથા તેમનું વર્તન આવા પ્રકારનું હોય નહિ.” જેને અરિહંત દેવમાં શ્રદ્ધા નથી, તેમના પ્રવચનમાં શ્રદ્ધા નથી, અને તેમાં પ્રરૂપાયેલાં અહિંસા, સંયમ તથા તપની મંગલમયતામાં પણ શ્રદ્ધા નથી, તે સમ્યક્ત્વથી વિભૂષિત કેમ હોઈ શકે? અને એ વાત નિશ્ચિત છે કે –
ના સુપરવા, સમવિભુવોહિઝામ ના ___ अंते समाहिमरणं, अभवजीवा न पावंति ॥"
અવસરે સુપાત્ર દાન, સમ્યગ રીતે વિશુદ્ધ એવા સમ્યકત્વને લાભ અને અંતે સમાધિમરણ એ અભવ્ય જીવો પામી શકતા નથી.”
એટલે ગુરુએ કહેલી વાત અક્ષરશઃ સાચી છે. તેમાં શંકા કરવા જેવું કંઈ જ નથી.
પ્રાતઃકાલે શ્રી વિજ્યસેનસૂરિએ રુદ્રાચાર્યના શિષ્યોને કહ્યું કે-હે શ્રમણે! આ ગુરુ તમારે સેવવા લાયક નથી, કારણ કે તે કુગુરુ છે. શાસ્ત્રમાં કહ્યું છે કે – " सप्पो इकं मरणं, कुगुरू दिति अणंताई मरणाई।
तो वर सप्पं गहियं, मा कुगुरुसेवणा भद्दा ॥"
