________________
प्रयोग करशे, पोताना करंटने उद्गमस्थानमां वाळशे, समावशे, ते काळ ते खकाळ छे : “ काळ-लब्धि लइ पंथ निहाळशं."
स्वभाव आदिनी अनुकूळता :
खरेखर, स्वकाळ, स्वभाव, स्वद्रव्य अने वक्षेत्रा-ए चारे जो अनुकूळ होय तो आत्मानी शुद्धि अने सिद्धि थइ के छे. आत्मद्रव्य–खद्रव्यनुं वक्षेत्रा-मर्यादामां, चैतन्यप्रदेश मर्यादामां, परक्षेत्राथी हटी अने समावु ए खभाव. अने जे काळे ते समाय ते खकाळ. एम खद्रव्य, स्वक्षेत्रा, खकाळ अने खभाव ते रुपे ज्यारे आ आत्मा परिणमे, त्यारे सत्पुरुषार्थ जणाय. सत्ने प्रगट करनार पुरुषार्थ. भूतकाळना अज्ञानदशाना प्रयत्नो-कंई जन्मोनाते वडे जे कांइ भाग्य-निर्माण थयुं छे, तेना उपर, तेना भरोसे रहीशुं तो काम नहीं चाले. जेम खावापीवाने माटे, आजीविकाने माटे प्रत्येक देहधारी महेनत करी रह्या छे. ए भाग्यना भरोसे बेसी रहेता नथी, महेनत कर्या ज करे छे.. भाग्यमां हशे तो मळशे एम भाग्य पर निर्भर केटला हशे ? केटलाक वेपारीओ नुकसान करता होय छे. एक बिझनेसमां नुकसान गयुं तो फरी बीजो बिझनेस करे छे. पण ए एम ने एम भाग्यना भरोसे बेसता नथी. महेनत कर्या ज करे छे. तो ए पूर्वकृत अने पुरुषार्थ. तो पूर्वकृत ए भूतकाळना पुरुषार्थना फळस्वरुपे जे भाग्यनिर्माण थयेलु छे, ए फिल्म उतरी चूकी छे, ते प्रमाणे दरेक देहधारीए एकटींग
