________________
ܕܕ
सामान्य जनतामां प्रचलित होवाने लीघे सामान्य बोलीनी छांट मूळ अपभ्रंश पर आवी छे; दा. त. कुच्छ नाहि (सदर उद्धरण पं. १०) कि ( पं.२०. पं. ३४ ) जव्वे- तब्वे ( उद्ध. १३. पं. २३ २४ ) इत्यादि प्रो. सुनीतिकुमार चेटरजी आ भाषाने पाश्चिमात्य अपभ्रंश कहे छे, ते युक्त छे. तेमना ज शब्दोमां, "The two Doha-kosas present the same dia. lect, which is a kind of Western ( शौरसेनी ) Apabhramsa, as its termination, its genetives, its passives and its general agreement in forms with the literary Western Apabhramsa, amply indicate. "४ ३. उद्धरणवस्तु अने परिभाषाविवेचनः -
दोहाकोशनां गीतनो विषय बौद्ध तन्त्र अने योगने लगतो छे. लेखक आ तान्त्रिक विषयने अनुरूप परंपरागत गुह्य परिभाषा वापरे छे. टीकाकार तेने संध्याभाषा कहे छे. आ परिभाषा, टीका अने आ विषयने लगता बीजा तान्त्रिक प्रन्थोनी मददथी ज, समजी शकाय छे. आपणा उद्धरणमां वपरायली परिभाषा अमे नीवे प्रमाणे समजावीए छीए: -
पं. २. निरञ्जन टीकाकार सहजकाय. कान्हना अभिप्राये आ सहज स्थिति ते माध्यमिक बौद्धनी शून्यता ' छे. सरखावो पं. १० कुच्छ नाहि. हठयोगप्रदीपिका ४. ३-४मां निरञ्जनना पर्यायशब्दोनो समूह आप्यो छे:राजयोगसमाधिश्च उन्मनी च मनोन्मनी
--
6
अमृतत्वं लयस्तत्त्वं शून्याशून्यं परं पदम् ॥ अमनस्कं तथाऽद्वैतं निरालंबं निरंजनं जीवन्मुक्तिश्च सहजा तूर्या चेत्येकवाचकाः ॥ पं. ५. एवंकार - सुभाषितसंग्रह (पा. ७६.) देवेन्द्रपरिपृच्छातन्त्रमांथी टांके छेः
पकारस्तु भवेन्माता वकारस्तु पिता स्मृतः बिन्दुस्तत्र भवेद्योगः स योगः परमाक्षरः ॥ एकारस्तु भवेत् प्रज्ञा वकारः सुरताधिपः बिन्दुश्चानाहतं तत्त्वं तज्जातान्यक्षराणि च
३. पाहुडदोहा प्रन्थ जे पश्चिम हिंदमां लखायो छे तेमां आ बन्ने दोहाकोशना दोहा, चरणो अने शब्दसमूह ( phraseology) मालम पडे छे. ४. Chatterji, O. D. B. L. Intro, P. 112.
