________________
૧૪૨
પેાતાનાં સગાંઓને આહાર જે લેવા ઇચ્છતા નથી તથા ગૃહસ્થના છે તે પાપશ્રમણુ કહેવાય છે. ૧૯
પાંચ પ્રકારનાં કુશીલનાં લક્ષણાવાળા અને ( મુનિના ) વેશ ધારણ કરતા હૈાવા છતાં મુનિઓમાં અધમ એવા તે આ લાકમાં વિષની જેમ નિન્દ્ર ખને છે. તે આ લેાક કે પરલેાકમાં સુખી થતા નથી. ૨૦
ઉત્તરાધ્યયન સૂત્ર
જમે
છે અને ભિક્ષાન્ન આસન ઉપર નિરાંતે બેસે
જે આ ઢાષાના સદા ત્યાગ ગણાય છે. આ લાકમાં અમૃતની તેમજ પરલેાક મેળવે છે. ૨૧
એ પ્રમાણે હું કહું છું.
કરે છે તે મુનિએમાં સુન્નત પૂજાતા તે આ લોક
જેમ
"
7
૧. મૂળમાં સામુદ્દાળિય શબ્દ છે; ટ!કાકાશ એની સંસ્કૃત છાયા સામુનિ આપે છે અને એના અથ ભૈક્ષ ' એવા સમજાવે છે. જ્ઞાનિયર વિલિયમ્સના સંસ્કૃત-અંગ્રેજી કાશમાં જૈન આગમગ્રન્થાના પ્રસિદ્ધ જૈન ટીકાકાર શીલાંકદેવને આધારે આ શબ્દ નોંધાયા છે; ને કે પ્રાકૃતમાં એને પ્રયાગ વ્યાપક છે. અર્થાત્ આને જૈન પરિભાષાને જ એક શબ્દ ગણવા જોઈ એ.
૨. મૂળમાં પંચસીમવુકે છે. રૈનાનાં પંચ મહાવ્રતાથી ઊન્નટા પ્રકારના આચરણનેા ભાવ 'ચક્રુશીલ'માં હ્રાય એ સંભવે છે. બૌદ્ધમાં ‘ પંચશીલ ’ છે, તેને જૈતા ‘પચકુશીલ' કહેતા હેાય એવું પણ બને—એ પ્રકારના તર્ક ડૉ. યાકેાખીએ કર્યો છે.
सन्ना पिण्डं जेमेइ नेच्छई सामुदाणियं । गिहिनिसेज्ज च बाहेर पावसमणे ति बुच्चई एयारिसे पञ्चकुसीलसंबुडे रूवन्धरे मुणिपवराण हेडिमे । अयंसि लोए विसमेव गरहिए न से इहं नेव परत्थलोए जे वज्जए ऐते सदां उ दोसे से सुब्बए होइ मुगीण मज्झे । अयंसि लोए अमयं व पूइए आराहए लोगमिणं तहा पैरि २१
२०
ત્તિ નિ
૨. રૂપ સા૦ | ૨. સા. સા૦ | ૐ. પરં. સા૦ |
१९
