________________
( હર ) દયાઆજ્ઞા એ ધર્મ છે, ત્યારે સૂત્રથી ઉલટી રીતે હિંસા બૌધકમાં ઉતરી પડીને મજકુર ગ્રંથમાં દયારૂપ વાક્યતિ જુજ વાપરેલા છે, ને હિંસા વચનમાં કાંઈ ખામીજ રાખેલી નથી. તો અહે મિ! તેવા ગ્રંથોને સિદ્ધાંતરૂપ કેમ કહેવાય? તે વિવેકીજનોએ બહારિક જ્ઞાનચક્ષુથી વિચારી લેવું, પરંતુ
આ સ્થળે અમારે કહેવાનો હેતુ એટલેજ છે કે જે જે ગ્રંથોમાં જે જે વાત, જે જે અર્ય, ને જે જે શબ્દ મૂળ શાસ્ત્રના બેધને વિરૂદ્ધ પડતાં ન આવે, તેમજ નિવૈદ્ય - ચન વિતરાગના બોધ પ્રમાણેજ મળી આવે, તે સર્વ પ્રમાણુ કરવું, એ વિકતા તથા સ્વધર્મની પુષ્ટિ કર્તા છે. મતલબ કે આચારંગ સત્રમાં તથા નંદી સૂત્રમાં કહ્યું છે જે મિથ્યાત્વ સૂત્ર સમકિતીના હાથમાં આવે ત્યારે તે ઉપરથી સમકિતી છવ, નિર્વઘધ કરીને ધર્મ દીપાવે; તેમજ દયાનો ફેલાવ કરે. માટે તે સમકિત, નિશ્રિત વેદ, પુરાણુ, કુરાન વિગેરે સમાપ્તિ સુત્ર સમજવા, એ નિ:સંદેહ, પરંતુ જે અગિયાર અંગ તથા બાર ઊપાંગાદિક જે. ન ધર્મના સમકિત સૂત્ર છે. તે અન્ય દનીના હાથમાં જા ય, ત્યારે તે ઘણિજ નિર્વધ ભાષાથી ભરપુર હોય, પણ અદરશનીઓ તે સના સાવદ્ય ભાષાથી બોધ વાપરણ કરે છે. તેવા હેતુથી તે સુત્રોને મિથ્યાત્વ નિશ્ચિત મિથ્યાત્વ સુત્ર કહીએ, માટે અરે મિત્રો જે જે શાસ્ત્રોના વાક્યથી નિર્મળ ગુણુ યા જ્ઞાન, દર્શન, ચારિત્ર ને તપની પુષ્ટિ થાય, તે સર્વ વાકયે માન્ય પુજ્ય ગ્યા છે, સબબ કે
