________________
રહિત કેવળજ્ઞાની ભગવંતને શૈલેશી અવસ્થામાં જે ધ્યાન હોય તે સુપરતક્રિયાઅનિવૃત્તિ શુક્લધ્યાન.
આઠમા ગુણઠાણેથી ક્ષપકશ્રેણિ માંડતી વખતે પ્રભુ શુક્લધ્યાનના પ્રથમ પ્રકારમાં વર્તમાન હોય છે.
ત્યારપછી પ્રભુ અનિવૃત્તિ બાદરસિંહરાય નામના નવમા ગુણઠાણાને પામે છે. ત્યાં નવ નોકષાયો અને સંજ્વલન ક્રોધ-સંજ્વલન માન-સંજ્વલન માયા - આ ત્રણ કષાયોને ખપાવે છે.
ત્યારપછી પ્રભુ સૂક્ષ્મસંપરાય નામના દસમા ગુણઠાણા પર આરૂઢ થાય છે. ત્યાં તેઓ સંજ્વલન લોભને ખપાવે છે. આમ દસમા ગુણઠાણાને અંતે મોહનીયકર્મનો સંપૂર્ણ ક્ષય થઈ જાય છે.
ત્યારપછી પ્રભુ ક્ષીણકષાયવીતરાગછદ્ભસ્થ નામના બારમા ગુણઠાણે આવે છે. ઉપશાંતકષાયવીતરાગછદ્ભસ્થ નામનું અગ્યારમું ગુણઠાણું ઉપશમશ્રેણિમાં આવે છે, ક્ષપકશ્રેણિમાં નહીં. દસમા ગુણઠાણે મોહનીય કર્મ સંપૂર્ણ રીતે ખપી ગયું હોવાથી બારમા ગુણઠાણે પ્રભુ વીતરાગ બને છે. બારમા ગુણઠાણાને અંતે પ્રભુ શુક્લધ્યાનના બીજા પ્રકારમાં વર્તમાન હોય છે. તે ધ્યાનથી પ્રભુ જ્ઞાનાવરણ, દર્શનાવરણ અને અંતરાય-એ ત્રણ ઘાતકર્મોને ખપાવે છે. આમ બારમા ગુણઠાણાને અંતે ચારે ઘાતી કર્મોનો સંપૂર્ણ ક્ષય થઈ ગયો હોય છે.
જ પ્રભુને કેવળજ્ઞાન : ત્યારપછી પ્રભુ સયોગી કેવલી નામના તેરમાં ગુણઠાણે આવે છે. ત્યાં પહેલા જ સમયે પ્રભુને કેવળજ્ઞાન, કેવળદર્શન અને અનંતશક્તિની પ્રાપ્તિ થાય છે. ત્યારે દિશાઓ પ્રસન્ન થાય છે, ચૌદ રાજલોકમાં અજવાળા થાય છે અને બધા જીવોને એક ક્ષણ માટે સુખની અનુભૂતિ થાય છે.
કેવળજ્ઞાન-કેવળદર્શનથી પ્રભુ જગતના તમામ પદાર્થોના ત્રણે કાળના બધા પર્યાયો (અવસ્થાઓ) ને એકસાથે એકસમયે હાથમાં રહેલા આમળાની જેમ સ્પષ્ટ રીતે જુવે છે અને જાણે છે.
...૩૬...
