________________
છે. તેથી પ્રભુનો આત્મા ઘન બની જાય છે. ત્યારે શરીરમાં તેમના આત્માની અવગાહના ૨/૩ ભાગમાં હોય છે. પોલાણો પૂરાવાના કારણે અવગાહના ૧/૩ ભાગ ઓછી થઈ જાય છે.
(૭) ચૌદમા ગુણઠાણાના ઉપાજ્ન્મસમયે પ્રભુ ૭૨ (મતાંતરે ૭૩) કર્મપ્રકૃતિઓને ખપાવે છે અને અન્તિમસમયે ૧૩ (મતાંતરે ૧૨) કર્મપ્રકૃતિઓને ખપાવે છે.
(૮) આમ બધા કર્મો ખપી જતાં ધનુષ્યમાંથી છૂટેલ બાણ જેવી ગતિથી પ્રભુ એક જ સમયમાં સિદ્ધશિલાની ઉપર લોકના અગ્રભાગે રહેલ મોક્ષમાં પહોંચી જાય છે.
(૯) વેદનીય, આયુષ્ય, નામ અને ગોત્ર આ ચારે અઘાતીકર્મો ખપી જવાથી પ્રભુના અવ્યાબાધ સુખ, અક્ષયસ્થિતિ, અરૂપીપણું અને અગુરુલઘુપણું આ ચાર ગુણો પ્રગટ થાય છે. મોક્ષમાં પ્રભુ સાદિઅનંત કાળ સુધી રહે છે. ત્યાં પ્રભુ અનંતગુણોના સ્વામી છે. પ્રભુના બધા દુઃખો ક્ષય થઈ ગયા છે. પ્રભુ અનંત આનંદમાં મહાલે છે. (૧૦) પ્રભુની સાથે કેટલાક ગણધરભગવંતો અને મુનિભગવંતો પણ નિર્વાણ પામે છે.
-
(૧૧) પ્રભુના નિર્વાણ વખતે ચૌદ રાજલોકમાં અજવાળા થાય છે અને બધા જીવોને સુખનો અનુભવ થાય છે.
• દેવો વડે કરાતી નિર્વાણકલ્યાણની ઉજવણી ♦
પ્રભુના નિર્વાણ વખતે ઈન્દ્રોના આસન કંપે છે. અવધિજ્ઞાનથી પ્રભુના નિર્વાણને જાણીને ઈન્દ્રો અને દેવો નિર્વાણકલ્યાણકને ઊજવવા પૃથ્વીતલ પર આવે છે. તે વખતે નીચે પ્રમાણે ઘટનાઓ બને છે
-
(૧) દેવોના મનમાં એકબાજુ પ્રભુ મોક્ષે પધાર્યાનો આનંદ છે તો બીજી બાજુ પ્રભુનો વિરહ થયાનો શોક છે.
...૪૬...
(૨) ઈન્દ્રો દેવો પાસે ગોશીર્ષચંદનના લાકડા મંગાવીને ત્રણ ચિતા રચાવે છે – એક પ્રભુના શરીર માટે, એક ગણધરોના શરીર માટે અને એક મુનિઓના શરીર માટે.
-
