Raichandra Jain Kavyamala

Author(s): Mansukhlal R Mehta
Publisher: Mansukhlal Mehta Mumbai

Page 450

રાયચ જૈનકાવ્યમાલા,
. મણુ ગતવન દીઠા એક, વૃદ્ધ યાગી રાતે અતિરેક; ઉતરી પૂછત ખાલે વૃદ્ધ, મેં હુઇણે વન યેગી સિદ્ધ. વિનિત ચેલા મળિયા દુષ્ટ, અડચીજ લઇ ગણુ દેઈ કષ્ટ; કુંવરે સુણુાવી વાત અશેષ, હરખ લહે ગુરૂ રાય વિશેષ. સર્વ ચિજ દૃિએ કુંવર જ તાસ, કુંવરને દિએ ફંડ કથા વાસ; કથા દૃિએ સત પંચ દિનાર, ઠંડ કરે શત્રુ સંહાર. પાઠે સિદ્ધ લેઈ વંદી ચલ'ત, વિમળાપુરી વનમાં આવત; દિએ શણગારી બાળા પ્રભાત,હુખ પિતર ધરે સાંભળી વાત. તણે સમે પડહા વાજે ત્યાંહી, પૂછે કુવર જન ખેાલે ઉછાંહી; વસુ નૃપ પૂત્રી વિમળા નામ, અલપણું પામી ગુણ ધામ. નયન દિએ કાઇ તેજ પ્રકાશ, નૃપ ક્રિએ કન્યા પુરસિરિ તાસ; પાહ મેં સુણી તામ કુમાર, રાયે તેડ્યા નિજ દરબાર. સજ કરી પરણી વિ ત્યાંહિ, સિદ્ધાચળ દાય પદ્મતાં ઉછાંહિ; રીખલદેવ વદી ભગવત, લાખીણી એક પૂજા રચત. પૂજી પગલાં પંચ સ્નાત્ર, ધૃજા ધરે આવે ચામર છત્ર; દેષ્ઠ પ્રક્ષા ગઢ ગિરનાર, જાત્રા કરી વળિયા નરનાર; અનુક્રમે આવ્યા તાપસ ગામ, તેડવા આવ્યા ખેંચર તામ; તે સાથે ગયા જમુના તીર, જળ ઝીલી પિએ શીતળ નીર. વધામણી ગઈ મેહેલ મજાર, ચંપકમાળા થઇ હુંશિયાર; સજ્જન સન્મુખ તેડું કીધ, જાનીવાસે ઉતારા દીધ. છસે* છત્રીસ એટી તાત, સાંભળી આવ્યા સહુ એક રાત; વરની તરપતે કરતા કામ, ચેરી ચીત્રી કન્યા હમ. વરઘેાડે ચઢી તેારણુ સાહી, સાસુ પુખી લિએ માહિરા માંહિ; ચેરી એક રમે લાવા કીધ, ચોસઠ કન્યા દાનજ દીધ. મંગળ વાજે પરણી ત્યાંહિ, આવ્યા વિજયાપુર ઉષ્માંહિ; ચથે ખડૅ સાળની ઢાળ, શ્રી શુભવીર રહે સુખ વિશાળ. દાહર ચંદ્રજસા જસ ઝગમગે, વસત વિજયપુર માંહિ; ચેાસ: નારી' રમે, વનજળક્રીડા ત્યાંહિ.
શિષ્ય. શિષ્ય. ૧૪.
શિષ્ય.
શિષ્ય. ૧૫.
શિષ્ય.
શિષ્ય. ૧૬.
શિષ્ય.
શિષ્ય. ૧૭.
શિષ્ય.
શિષ્ય. ૧૮.
શિષ્ય.
શિષ્ય. ૧૯.
શિષ્ય.
શિષ્ય. ૨૦.
શિષ્ય.
શિષ્ય. ૨૧.
શિષ્ય.
શિષ્ય. ૨૨.
શિષ્ય.
શિષ્ય. ૨૩.
શિષ્ય.
શિષ્ય. ૨૪.
શિષ્ય.
શિષ્ય. ૨૫.
શિષ્ય.
શિષ્ય. ૨૬.
૧.
'