Sadhuta ni Pagdandi Part 3

Author(s): Manilal Patel
Publisher: Mahavir Sahitya Prakashan Mandir Ahmedabad

Page 6

આપણી જાત ઉપર નિયંત્રણ મૂકવું જોઈએ. અને એ માટે ખેડૂતોનું સંગઠન જરૂરી છે. ગામડાના ઉદ્ધારમાં જ દેશના ઉદ્ધારની ચાવી છે, એવા ગામડાનું સંગઠન થવું જોઈએ. તેથી ગામેગામ ખેડૂતો, મંડળના સભ્ય બને, સ્વેચ્છાએ સભ્ય બને – એ જાતની સમજૂતી આપે છે. ખેડૂતમંડળના પાયામાં નૈતિકતા રહેલી છે. તેઓ કહે છે : કોઈપણ સંસ્થાના પાયામાં સર્વજન હિતનો ખ્યાલ નહીં હોય, તો તે મંડળનું નૈતિક બળ પૂરેપૂરું નહીં ખીલી શકે... દરેક જણ એકબીજા માટે ઘસાઈ છૂટે તો જ તેમાંથી ત્યાગ અને સહકાર આવશે” (પા. ૪૧).
વ્યક્તિગત સ્પર્શ થયા પછી તેઓ સમૂહને લે છે. એ માટે શિબિરો, સંમેલનો અને વર્ગો ચલાવે છે. કેટલીક વખત મોટા પાયે સંમેલનોની ભલામણ કરે છે. જ્યાં આખા સમૂહને સ્પર્શતો પ્રશ્ન હોય ત્યાં સંમેલન સિવાય સુધારનો માર્ગ જ નથી.
સંવત ૧૯૯પમાં માણકોલમાં પ્રથમ લોકપાલ સંમેલન યોજી એ કોમના સામાજિક સુધારાના શ્રીગણેશ માંડ્યા હતા. હવે એ સુધારાઓ પણ ઢીલા થતા જતા હતા. વળી ખેડૂત સંમેલનની વાત પણ સમજાવવી હતી તેથી પ૬ ગામના આગેવાનોનું એક સંમેલન માણકોલમાં મળે છે. આ સંમેલનની વિશેષતા વર્ણવતાં મહારાજશ્રી પોતે નોંધે છે : “આ સંમેલનની વિશેષતા એ હતી કે બહેનોએ સારા પ્રમાણમાં હાજરી આપી હતી, અને ઉત્સવનું રૂપ સહેજે મળી ગયું હતું (પા. ૧૬).
કોઈપણ સુધારો માનવજાતની અડધી સંખ્યા સ્ત્રી સુધારણા ઉપર આધાર રાખે છે. સમાજની પ્રગતિનું માપ સ્ત્રી-સન્માન કે સ્ત્રી-વહેવારથી મપાવું જોઈએ. મહારાજશ્રી સ્ત્રી-પુરુષનાં બંને પલ્લાંને સરખાં ઘડતા જાય છે.
નાનાં સંમેલનો તો આ ગાળા દરમિયાન અને ત્યારપછી પણ અખંડ રીતે આપણને જોવા મળે છે. એ સિલસિલો બનાસકાંઠામાં પણ ચાલુ રહ્યો છે.
ભારતના ગણતંત્રદિન ૨૫-૨૬ જાન્યુઆરીએ આદરોડામાં શ્રી રવિશંકર મહારાજના પ્રમુખપદે મળેલું ખેડૂતોનું સંમેલન, આ ડાયરીનું પણ એક સંભારણું બની રહે છે.
રવિશંકર મહારાજ પોતાની તળપદી ગામઠી ભાષામાં સમજાવે છે : આપણે આટલા બધા ઘઉં અને ડાંગર પકવીએ છીએ છતાં મોઢા ઉપર તેજ નથી, દેવામાંથી મુક્ત નથી, આનું કારણ શોધવા અને ઉપાય કરવા આપણે ભેગા મળીએ છીએ (પા. ૧૦૫).
મુનિશ્રીના આગમન પૂર્વે આ પ્રદેશનો એક મુખ્ય સવાલ હતો ઢોરચોરીનો'. વાહણ પગી મુનિશ્રીના સંપર્કમાં આવ્યો, તેણે સંતને ચરણે લીંબડીની જાહેરસભામાં