________________
(૧૭૮)
सरसो से अट्टोत्तर- भवंमि जीवो करेइ जं पावं । તે પાચં વધશે, ફધ્યુત્તરમવું યં દ્વિતિ ॥ ૪૪૮ ॥ इकुत्तरभवंमि दवे, जं पावं समुपज्जई पावो । कुवणिज्जे तं पावं, भवसयचिहुआल कुकम्मे ॥४४९ ॥ जं कुकम्मे पावं, तं पावं होइ आलमेगं च । મનયણાવશે, આખું તે ગમળ પરથી ૪પૃથી `` नव्वाणुसयभवपरइत्थी-गमणेणं होइ जं पावं । तं पावं रयणीए, भोयणकरणेण जीवाणं ॥ ४५९॥
ઢાષ ઘણા કહેવાના છે અને આયુષ્ય થાડુ છે. તાપણ રાત્રિભાજનના કાંઈક દોષને હું કહુ' :–અનુભવ સુધી કોઇ મચ્છીમાર જીવોને મત્સ્યાને હશે, તેટલુ` પાપ એક સરોવરને સુકાવવાથી થાય છે. કાઇ જીવ એકસો ને આઠ ભવ સુધી સરોવરો સુકવીને જે પાપ માંધે, તે પાપ એક દવદાન (દાવાનળ સળગાવવા) થી થાય છે, એવા એકસા ને એક ભવ સુધી કેાઈ દવદ્વાન આપે, તે એકસેસ તે એક ભવને વિષે થદાન દેવામાં પાપી માણસ જે પાપ ઉપાર્જન કરે છે, તેટલું" પાપ એક કુવાણિજ્ય (વ્યાપાર) કરવાથી થાય છે. એવા એકસો ને ચુમાળીશ ભવ સુધી કોઈ કુવાણિજ્ય કરે, તે કુવાણિજ્ય કરતાં જેટલું પાપ લાગે, તેટલું પાપ કોઈન એકવાર કુટ (ખાતુ) આળ દેતાં લાગે છે. એકસેા ને એકાવન ભવ સુધી ખાટુ આળ દેતાં જે પાપ લાગે તેટલું એકવાર પરસ્ત્રીગમન કરવાથી પાપ લાગે છે. એકસો ને નવ્વાણુ ભવ સુધી પરસ્ત્રી ગમન કરતાં જેટલું પાપ લાગે, તેટલું પાપ વેલને એક વાર ત્રિભેાજન કરવાથી લાગે છે. ૪૪૭–૪૫૧, ( આટલા બધા રાત્રિભોજનના ઢાષ કોઇ અપેક્ષાએ કહેલા સ’ભવે છે.)
