________________
( २१० )
चितापर्यंत आवीने भस्म थइ जशे अने जीव एकलो पोताना कर्मोने अनुसरीने परलोकना मार्गे प्रयाण करशे फक्त पुन्यने पापज साथे चालशे. २७ धनमपि परदत्तं दुःखमौचित्यभाजां भवति हृदि तदेवानंदकारीतरेषाम् । मलयजरसबिंदुर्बाधते नेत्रतर्जनयति च स एवाह्लादमन्यत्र गात्रे २८
भावार्थ - बीजाए आपेल धनथी पण कुलीन जनोने अंतरमां दुःख थाय छे, अने साधारण जनोने तेज धनथी आनंद थाय छे. चंदन रसनो बिंदु जो नेत्रमां नाखीए तो ते पीडा करे छे अने तेज बिंदु जो अन्य अवयवोमां लगाडेल होय तो ते आनंदकारी थाय छे. २८
धनिनोऽप्यदानभोगा गण्यंते धुरि महाद रिद्राणाम् । हंति न यतः पिपासामतः समु दोऽपि मरुरेव ॥ २९ ॥
भावार्थ- पोते धनवंत छतां जो ते दान आपता न होय अने भोग पण भोगवता न होय-तो ते महा
