________________
૪૫
હૃદય ઃ
અરુણે કહ્યું: “ ઉષા !” ઉષાને શાન્ત કરવાના પણ પ્રયત્ન ન કર્યા. કેવળ ઉષાના ઢળેલા મસ્તકના ઘનશ્યામ કેશગુચ્છ ઉપર અરુણ પેાતાનું વદન ઢાળી સ્તબ્ધ ઊભેા રહ્યો. અનેક ક્ષણ પછી ભારે અવાજે તે મેલ્યા : “ ઉષા ! તુ પણ જો મારા હૃદયના ભાવાને ખાટી રીતે સમજીને આમ દૂર દૂર ચાલવાનું રાખીશ તો આ પૃથ્વી પર મારું કાણુ રહેશે?”
ઉષા કશું ન મેલી. થાડીવાર પહેલાના કઠાર શબ્દો સ્વામીના આ આદરથી ધુ પ્રજ્વલિત અન્યા.
અરુણુ ખેલતા જ રહ્યો : “તને શુ ખરેખર એમ જ લાગે છે કે મારા હૃદયમાં માબાપ અને ભાઇ પ્રત્યે જરા ય દ નથી ? આફિસેથી સુરેશના માણસને પાછે। કાઢ્યા પછી મારા હૃદયમાં કેટલી અશાન્તિ થઇ છે તે કેવળ હું જ જાણું છું. પણ મેં શા માટે એવી માગણીના તિરસ્કાર કર્યો? હું શામાટે માબાપ પાસે નથી જતા ? એ પ્રશ્નો શું તારાથી હજી નથી સમજાયા ઉષા ! ? '
''
ઉષાએ આ વખતે મેાતું ઊંચુ કરીને સ્વામીના નયને સામે જોયુ. અરુણના કહેવાના મર્મ તે ખરેખર સમજી શકી નહેાતી. અરુણુ એ ન સમજ્યેા તે તેા પેાતાના મનાવેગથી ઢાડવા જ લાગ્યા : હું કાની પાસે જાઉં ? હૃદયના ભાર હળવા કરવા તારી પાસે દોડી આવ્યા. હું તે હ ંમેશ તારી પાસે સાંત્વન શોધી રહ્યો છું, પણ તુ તેા સમજતી જ નથી. હું જે સહી શકતે! નથી તેના વડે તું મને આઘાત કરી રહી છે. કેમ તુ સમજી નહિ ? પ્રતિકારના ઉપાય નથી માટે જ હું એ રસ્તા છેાડીને ચાલુ છું.
72
''
કેમ, ઉપાય શા માટે નથી ? ”
