________________
१५
Ε
आवेला मान्यखेटमां रही दशमा सैकामां महाकवि पुष्पदन्ते त्यांना सचिवकुलने संतोषवा अपभ्रंशमां जैनपुराणो ऊताया न होत; वळी महासिद्ध सरहे । आसाममां रंही एज साहित्यभाषा अपभ्रंशमां 'दोहाकोश' रच्यो न होत; तेम ज कृष्णपादे बंग प्रदेशमा वसी तेज अपभ्रंशमां पोताना 'दोहाकोश' नी संकलना न करी होत. आथी एम मानवाने कारण मळे छे के संस्कृत अने प्राकृत ( = महाराष्ट्री ) नी हारोहार अपभ्रंश एक काळे संस्कृत अने प्राकृत जेत्री ज विद्वन्मान्य हती; अने धरसेने तेथी ज तेना संस्कारी बापने संस्कृत अने प्राकृतनी साथे अपशना प्रबंध रचवामां निपुणतर कह्यो छे; उद्योतने अपभ्रंशने देश्यभाषाथी जुदी पाडी, संस्कृत अने प्राकृतना करतां य तेनी अदकी तारीफ करी छे; राजशेखरे तेने भव्य कह्यो छे. एक काळे अपभ्रंश आखा हिंदुस्तानमां संस्कृत अने प्राकृतनी जेम ज काव्यमां वपराती. डॉ. सुनीतिकुमार चेटरजीना शव्दोमां, "A kind of Mainland or S'aurseni Apabhrans'a was a sort of literary speech of Northern India in the closing centuries of the Ist millennium A, C. and some centuries later. The power and prestige of the Rajput courts which had their centres in the midland and the Ganges valley, was responsible for it. The Jainas of Gujarat cultivated it a great deal; and often it became a mixed dialect "२७ आगळ जतां ते ज जणावे छे के " The Western or S'aurseni Apabhrans'a became current all over Aryan India from Gujarat and Western Punjab to Bengal; probably as a Lingua franca, and certainly as a polite language, as a bardic
२५. जुओ अ. पा. उद्धरण १० उपर टिप्पणी पान. ८६ उपर आने आप्युं छे.
२६. राजशेखर - बालरामायण अं. १ श्लोक. ११.
गिरः श्रव्या दिव्याः प्रकृतिमधुराः प्राकृतधुरः सुभव्योऽपभ्रंशः सरसरचनं भूतवचनम् ।
२७. Chatterji: O. D. B. L. Intro P. 90.
