________________
૨૭
न खानिरुत्तमानां स्यात् कुलं वा जगति क्वचित् । प्रकृत्या मानवा एव गुणैर्जाता जगन्नुताः ॥४॥
ઉત્તમપુરુષોની જગતમાં ક્યાંય ખાણ (ખાણ) હોતી નથી તેમજ કુળપણ હોતું નથી. સ્વભાવથી (સર્વ) મનુષ્યો જ (છતાં) ગુણોથી જ જગતને વિષે સ્તવાયા છે. ४.
सत्वादिगुणसंपूर्णो राज्यार्हः स्याद्यथा नरः । एकविंशतिगुणः स्याद्धर्मार्हो मानवस्तथा ॥ ५ ॥
જેમ સત્ત્વ વિ. ગુણથી યુક્ત પુરુષ રાજ્યને યોગ્ય થાય તેમ ૨૧ (खेडवीश) गुरावाणो पुरुष धर्मने योग्य थाय छे. 4. यथा - अक्षुद्रहृद्यः सौम्यो रूपवान् जनवल्लभः । अक्रूरो भवभीरुश्चा शठो दाक्षिण्यवान् सदा ॥६॥ अपत्रपिष्णुः संदययो मध्यस्थः सौम्यदृक् पुनः । गुणरागी सत्कथाढ्यः सुपक्षो दीर्घदश्यपि ॥७॥ वृद्धानुगतो विनीतः कृतज्ञः पैरहितोऽपि च । लब्धलक्षो धर्मरत्नयोग्योऽमीभिर्गुणैर्भवेत् ॥८॥
१८
अक्षुद्र हृध्यवाणी, सौम्य, ३पवान, ४नप्रिय, अडूर, पापथी भीर, निष्टुपटी, हाक्षिण्यतावाणी, सभ्भजु, ध्याणु, निष्पक्षपाती, सौम्यदृष्टिवाणी, गुशानुरागी, सत्स्थावानो, सारा पक्ष (डुटुंज) वाणी, द्दीर्घ दृष्टिवाणी, वृद्धानुगामी, विनीत, डृतज्ञ, परहितअरी, सम्धलक्ष (કોઈ પણ કામને સારી રીતે કરી શકે તેવી કાર્યદક્ષતાવાળો) આ એકવીશ ગુણો દ્વારા મનુષ્ય ધર્મરત્નને યોગ્ય થાય છે. ૬-૮. प्रायेण राजदेशस्त्रीभक्तवार्त्ता त्यजेत्सुधीः । यतो नार्थागमः कश्चित्प्रत्युतानर्थसंभवः ॥९॥
સુશ્રાવક પ્રાયઃ રાજકથા, દેશકથા, સ્ત્રીકથા અને ભોજન કથાને તજે, કારણ કે તેથી કાંઈ હેતુ સરતો નથી પરંતુ ઉલટો અનર્થનો સંભવ
