Aacharopadesh Granth

Author(s): Tattvaprabhvijay
Publisher: Jinprabhsuri Jain Granthmala

Page 54

૪૯
कीर्तिः संजायते पुण्यान्न दानाद्यच्च कीर्तये ।
कैश्चिद्वितीर्यते दानं ज्ञेयं तद्व्यसनं बुधैः ॥६॥ કીર્તિ પુણ્યથી પ્રાપ્ત થાય છે, પણ દાનથી નહીં. છતાં જે કીર્તિ માટે દાન આપે છે તેને સુજ્ઞ પુરુષો વડે વ્યસન છે એમ જાણવું. ૬.
दातुर्दानमपापाय ज्ञानिनां न प्रतिग्रहः ।
विषशीतापही मंत्रवन्ही किं दोषभाजिनौ ॥७॥ દાતાને દાન પુણ્ય માટે થાય છે. (દાન ગ્રાહક જ્ઞાનીને) તે દાનનો પ્રતિગ્રહ = દોષ લાગતો નથી (કારણ કે) વિષ અને શીતને હરનાર મંત્ર અને અગ્નિ શું દોષવાળા થાય છે ? ૭.
व्याजे स्याद् द्विगुणं वित्तं व्यवसाये चतुर्गुणम् ।
क्षेत्रे शतगुण प्रोक्तं पात्रेऽनंतगुणं भवेत् ॥८॥ વ્યાજમાં ધન બમણું થાય, વેપારમાં ચારગણું, ખેતરમાં (વાવતાં) સો ગણું થાય પરંતુ સુપાત્રમાં (આપવાથી) અનંતગણું થાય એમ કહ્યું છે. ૮.
चैत्यप्रतिमापुस्तकवेदश्रीसंघभेदरूपेषु ।
क्षेत्रेषु सप्तसु धनं वपेद्भरिफलाप्तये ॥९॥ ચૈત્ય, પ્રતિમા, પુસ્તક તથા ચતુર્વિધ શ્રીસંઘરૂપ (સ્થાનમાં) સાત ક્ષેત્રોમાં ઘણા ફળની પ્રાપ્તિ માટે ધન વાપરવું જોઈએ. ૯.
चैत्यं यः कारयेद्धन्यो जिनानां भक्तिभावितः ।
तत्परमाणुसंख्यानि पल्यान्येष सुरो भवेत् ॥१०॥ જે ધન્ય શ્રાવક ભક્તિભાવથી (યોગ્ય સ્થળે) જિનમંદિર કરાવે તે એ ચૈત્યના પરમાણુઓની સંખ્યા જેટલા પલ્યોપમ સુધી દેવ થાય. ૧૦.
यत्कारितं चैत्यगृहं तिष्ठेद्यावदनेहसम् ।
स तत्समयसंख्यानि वर्षाणि त्रिदशो भवेत् ॥११॥ કરાવેલું જિનમંદિર જેટલો કાળ રહે, તેના જેટલા સમયો થાય તેટલા
भारतातय ॥९॥