________________
પંચવસ્તુક
ભાજનનું ધરણુ ઋતુમદ્ધમાં કરવું. વરસાદમાં નિક્ષેપ કરવા, કેમકે વર્ષાઋતુમાં અગ્નિ, ચાર અને રાજ્યના ક્ષેાભના ભય ન હેાવાથી વિરાધના થતી નથી. શેષઋતુમાં ઉપધિ ન બાંધે તે ઉપષિ અને પાત્રાનું કાર્ય હરણ કરી જાય, દાહ થાય, ભંગ થાય ને છકાયની વિરાધના થાય, અને તેનું રક્ષણ કરવા જાય તા સાધુ પોતે બળી જાય કે તેનું હરણ થાય, અને તેના બચાવ ન કરવાથી ઉપષ વગર જીવિવરાધના થાય તે ઢોષ લાગે. ચામાસામાં અગ્નિ કે ધાડના ભય હાતા નથી અને રાજાઓ પણ સ્વસ્થ હોય છે તેથી ઉપધિનું અગ’ધન અને સ્થાપન ચામાસામાં કરવાનાં કહે છે:-- કહ્યાં ॥ એવી રીતે પાત્રની પડિલેહણાનુ' દ્વાર સમાપ્ત કર્યું. હવે શિક્ષાનામનું દ્વાર ૫ ૨૮૬, વર્ડ્સ ૨૮૭, સંધિ ૨૮૮, ૬ ૨૮૨, પ્પુ ૨૨૦, નિંતિતુ ૨૨૬, ૪ ૨૨૨, आव २९३, गुरुणा २९४, जस्स २९५, साहूण २९६, हिंडन्ति २९७,
२४
માતરૂ' વિગેરે કરીને તેમજ આચાર્ય પાસે કાલેાચિત પ્રગ્રસ્ત ઉપયોગ કરીને આવશ્યકી કહેવાપૂર્ણાંક ને જેને જોગ એવું મેલીને ભિક્ષા માટે જાય આ અધિકારને વિસ્તારથી કહે છે. માતાઆદિક કરીને દાંડા અને પાત્રાં લઈને ઉપયેગપૂર્વક ગુરુ પાસે ઉભેા રહી ગુરુ મહારાજને કહે કે, હુકમ કરા, હું ઉપયાગ કરૂ. ગુરુની આજ્ઞા મળ્યા પછી ઉપયાગ કરાવવા કાઉસ્સગ્ગ કરૂ એમ આલી અસ્ખલિતાદિગુણવાળું કાઉસ્સગનું સૂત્ર કડી કાઉસગ્ગમાં રહે, અને તેમાં પૉંચનમસ્કાર ચિંતવે, કાઉસ્સગ્ગમાં નવકાર ચિંતવવાપૂર્વક જેને માટે જતા હાય તે વિચારે. કેટલાક કહે છે કે ગુરુ, ખાળ, વૃદ્ધ અને નવદીક્ષિત માટેજ આ ધર્મવ્યાપાર કરૂ છું, મારે માટે કરતા નથી એમ વિચારે. પછી નવકાર ખેલીને વિનયપૂર્વક ગુરુને કહે કે “ હુકમ કરે, ” ગુરુ પણ ઉપયાગવાળા છતા ‘લાભ' એમ કહે. પછી અત્યત નમ્ર એવા શિષ્યા સમ્યગ્ રીતિએ કહે કે “કેવી રીતે લઇશું? ” ત્યારે ગુરુ પણ તેવીજ રીતે કહે કે, જેવી રીતે પહેલાનાં સાધુએ લીધું છે, અર્થાત્ સાધુને મયાગ્ય લેવાતું ગુરુ નિષેધ છે. પછી સાધુએ “ આસિયાએ જર્સી ય જોગા ’” એમ કહીને વસતિથી નીકળે, વગર કારણે સાધુને વસતિથી બહાર નીકળવું કલ્પતું નથી. આચાય મહારાજે કે તેમણે ભળાવેલા કાઇ મ્હાટા સાધુએ સ્વાધ્યાય વિગેરે કાર્યમાં કે ભિક્ષાટનઆદિમાં નહિં મેકલેલા સાધુ સ્વચ્છંદતાના દ્વેષથી વસતિ બહાર નીકળવું કલ્પતુ નથી. જો “ જસ્ જોગા” એમ ન કહે તા ગચ્છને ઉપકાર કરનારા અને ચેાગ્ય એવાં પણ વસ્ત્રાદિક મળે તે પણ તે લેવાં કલ્પે નહિ', કેમકે શ્વાસેાાસ સિવાય કોઇપણ કાર્ય ગુરુને પૂછ્યા સિવાય કરવું કે કાંઇપણ લેવું તે સાધુને કલ્પે નહિ, એવી મર્યાદા છે. વસતિથી બહાર નીકળ્યા પછી મૂર્છારહિતપણે શુદ્ધ ગવેષણામાં ઉપયાગવાળા અને શુદ્ધ અતઃકરણથી મેક્ષને માટે તે સાધુએ ગાચરી કરે તેવા સાધુએ દ્રવ્યાક્રિકના અભિગ્રહવાળા હેાય છે, અને તે આવી રીતે અભિગ્રહેા છે..
लेव २९८, अट्ठ २९९. उज्जु ३००, काले ३०१, दितग ३०२, उक्खित ३०३, ओस ३०४, पुरिसे ३०५, मेजो ३०६, सत्थे ३०७,
લેપવાળું કે લેપ વગરનું દ્રવ્ય કે અમુક દ્રવ્ય અથવા અમુક દ્રવ્યથી એટલે કડછી. વિગેરેથી ગાચરી લઈશ એવા અભિગ્રહ તે દ્રવ્યાભિગ્રહ કહેવાય, ઋજીક વિગેરે ગાચરીના માઢ
