________________
ભાષાંતર
૨૭
ભૂખનું મરવું થાય અને નિહાર કરતાં પણ આવતાં શંકા અને મરણ જાણવાં, કેવા ગુર આગળ કેવી રીતે આવવું તે જણાવે છે:-ગુરુ જે અવ્યાક્ષિત, અને ક્રોધાદિક વિનાના હોય તે આવવું ઉપશાંત, અને આલયણ સાંભળવામાં ઉપયોગવાળા હોય તે ઉપસ્થિત કહેવાય. એમ સર્વ હોય તે હુકમ દે” એમ આજ્ઞા માગીને ગુરૂએ આપેલા વખતે આવવું છે
આચન વખતે શું શું ન કરવું ? તે કહે છે. નૃત્ય, ચંચળપણું, ભાષા, મુગાપણું, ઉંચે સ્વરે બોલવું તે બધું વઈને સુવિહિત સાધુ હસ્ત, પાત્ર અને ક્રિયા સંબંધી આલોયણું લે. નૃત્ય વગેરેને સ્પષ્ટપણે જણાવે છે. હાથ, પગ, ભ્રમર, માથું, આંખ, હેઠ એ વિગેરેને, વિકાર તે નાચવું કહેવાય. હાથને શરીરમાં વિકારવાની પ્રવૃત્તિ ન કરવી, કાયાથી પરાવર્તન અને ભાવથી મનહર એવી ગોચરીન દેશે ઓળવવા તે ચલન કહેવાય. ગૃહસ્થની ભાષા છોડવી જોઈએ. અવ્યક્તભાષા તે મૂકપણું અને મોટા શબદ આવવું તે હર દેષ, અને હાથ તથા પાત્ર સંબંધી ખરડયા અને નાહ ખરડયાપણાની જે ક્રિયા ગોચરી લેતાં થઈ તે આવવી, એ દેષ છેડીને ગુરુ અથવા ગુરુમહારાજે કહેલા અન્ય મુનિરાજ પાસે જે જે વસ્તુ જેવી જેવી રીતે ગ્રહણ કરેલી હોય તે પહેલેથી છેલ્લે સુધી આવે, કદાચ વખત ન પહોંચતું હોય કે થાકી ગયો હોય, અથવા ગ્યાનને વખત થઈ જતું હોય કે ગુરુ શાસ્ત્રના ચિંતનથી થાકેલા હોય તે સામાન્યરીતે જ આવવું. પૂર્વ કર્મ કે પશ્ચા- કર્મ કે અશુદ્ધિ ન હોય તે સામાન્ય રીતે આવવું. જે ઉતાવળ હોય તે જેટલું શુદ્ધ હોય તેટલું કહેવું આવ્યા પછી વિધિ કહે છે?
आलो ३३७, उडम् ३३८, ओण ३३९, काउं ३४०, ताहे ३४१, विणए ३४२ .
બધી ગોચરી આવીને માથું અને પાત્રો પ્રમાઈને ઉપર નીચે તથા તીર્ણો બધી દિશામાં બરાબર જુએ. ઉપરથી ગોળી વિગેરે તીચ્છમાંથી બિલાડી, કુતરૂં કે બચ્ચાં વિગેર અને નીચેથી ખીલ, લાકડું વિગેરે પડી ન જવાય તેના રક્ષણ માટે જુએ. નીચાં નમતાં મસ્તકથી જીવે ન પડે માટે પૂજવું. ઝોળી સંકોચાવાથી ત્રસજીવને નાશ ન થાય માટે પાતરં પૂજવું. પછી હાથમાં પાતરૂ લઈને અડધા નમીને ગુરુને ભાત પાણી દેખાડવાં. પછી ભાત પાણીમાં બરાબર આલેચના ન થઈ હેય માટે શુદ્ધ અને અશુદ્ધને અંગે એક નવકારનો કાઉસ્સગ કરે, અથવા “ગર ને ગણુ છે ગાથા વિચારે. પછી વિનયથી સ્વાધ્યાયનું પ્રસ્થાપન કરીને બે ઘડી વાધ્યાય કરે,
એમ કરવાથી વાયુઆદિને ભ ને થાક વિગેરે મટી જાય. હવે જન વિધિકહે છે
दुविहो ३४३ इअरो ३४४ दिने ३४५ इच्छिज्ज ३४६ परिणा ३४७ आह ३४८ 'बसा ३४९ जा तत्थ ६५० इअरे ६५१ धम्म ३५२ दिन्ति ३५६ बायाली ३५४ राम ३५५ निद्ध ३५६ अह ३५७ कुक्क ३५८ गहणे ३५९ पय ३६० असुर ३६१ रागेण ३६२ जइ ३६६ નિગ ૩૬૪, સાધુમાંડલીમાં આહાર કરનારા તથા તે સિવાયના એમ બે પ્રકારના સાધુઓ હોય છે. તેમાં માંડવીમાં આહાર કરનાર સાધુ તે બધા સાધુ એકઠા થાય ત્યાં સુધી ટકે, અને બીજે
