________________
પર
જ્ઞાની પુરુષ (ભાગ-૨)
એટલે તો હું આ મારે ત્યાં બાબા-બેબી જનમ લેતા'તા ને, તે જાય ત્યારે પેંડા ખવડાવતો'તો. એનું શું કારણ ? એ મેં કહ્યું, જો હિસાબ ચોખ્ખા ને ચોખ્ખા. નહીં તો એ હોય તો આપણે મહેમાન છે. એ હોય તો મોટો કરવાનો બધુંય. બેબીય રહી હોય તો પૈણાવતબૈણાવત, બધુંય કરત. પણ મહેમાન તરીકે એમ, છોકરી તરીકે નહીં. એ તો બધા મહેમાન, હોય તો આપણે કંઈ એને કાઢી મેલવા નથી. ના હોય તો અમારે બોલાવવા જવા નથી. ચોપડામાં હશે તે એનાથી કંઈ બીજું ફેરફાર થાય નહીં.
પ્રશ્નકર્તા : દાદા, એ લેણું જ ચૂકવવાનું કહેવાય ને ?
દાદાશ્રી: હા, એ ઋણાનુબંધ ચૂકવવાનું, ઋણ. તે બાબાનું-બેબીનું જેટલું જેટલું હતું એ ઋણ ચૂકવાઈ ગયું, એટલે ચાલ્યા ગયા. બીજું ઋણ હોય નહીં. આ બેબી પૈણવાની છે તો એનો પૈણવાનો ખર્ચો એ પહેલેથી એના બાપાના ખાતામાં ભરેલો જ હોય. એના ફાધરે તો વહીવટ જ કરવાનો ખાલી. પોતપોતાનું લઈને જ આવે દરેક. એક ફેમિલીમાં રહે બધાય પણ પોતપોતાનું લઈને આવે એવો આ હિસાબ અને પેલો એકલો કહે, “મેં તને આમ પૈણાવી ને મેં ખર્ચો કર્યો.” અલ્યા મૂઆ, તું શું કરવાનો હતો તે ? ખાલી ઈગોઈઝમ (અહંકાર) છે બધો આ !
ઘણા કાળથી ડેવલપ થયેલાને આ સરવૈયું સમજાય
મને છોકરાં અને પૈસાનો તો ક્યારેય ખ્યાલ નહીં આવેલો. હોય તો ભલે હોય, ન હોય તોય ભલે, છોકરાં આવે ને જાય તોય. હતા ને ગયા તોય મારે મન બધું જ સરખું હતું. એટલે અમને તો એમ લાગે કે આપણા ગેસ્ટ છે. ખરી રીતે તો આ જીવમાત્ર કુદરતના ગેસ્ટ છે. શું છે ?
પ્રશ્નકર્તા : કુદરતના ગેસ્ટ. તે દહાડે તમને જ્ઞાન નહોતું તો પણ આવું બધું રહેતું'તું કે આ દીકરા તો મહેમાન જ છે ?
દાદાશ્રી : હા, જ્ઞાન નહોતું તોય બિલકુલ મમતા જ નહોતી, પહેલેથી. નાનપણથી જ કોઈ જાતની મમતા નહોતી. અહંકાર ગાંડો
