Dash Vaikalika Sutra

Author(s): Purushottam Jain, Ravindra Jain
Publisher: Purshottam Jain, Ravindra Jain

Page 76

ਆਦਿ ਸੁਗੰਧਿਤ ਪਦਾਰਥਾਂ ਦਾ ਵਟਨਾ ਨਹੀਂ ਮਲਦੇ। ਕਿਉਂਕਿ ਇਸ਼ਨਾਨ ਸਮੇਤ, ਸੁੰਗਧਿ ਪਦਾਰਥ ੧੬ ਸ਼ਿੰਗਾਰਾਂ ਦਾ ਮੂਲ ਕਾਰਣ ਹਨ। ॥੬੧-੬੪॥
ਨੰਗਾ ਸ਼ਰੀਰ, ਸਿਰ ਤੋਂ ਬਾਲ ਰਹਿਤ, ਨੋਹਾਂ ਵਾਲਾ, ਜਿਨ ਕਲਪੀ (ਵਸਤਰ ਰਹਿਤ ਜਾਂ ਨਾਮ ਮਾਤਰ ਵਸਤਰ ਵਾਲਾ) ਮੁਨੀ ਪ੍ਰਮਾਣ ਅਨੁਸਾਰ ਕਪੱੜੇ ਧਾਰਨ ਕਰਨ ਵਾਲਾ ਸਥkਰ ਕਲਪੀ ਮੁਨੀ, ਮੈਥੁਨ (ਕਾਮ) ਦੇ ਸ਼ਾਂਤ ਹੋ ਜਾਣ ਤੇ ਸ਼ਿੰਗਾਰ ਦੀ ਜ਼ਰੂਰਤ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ ਅਜਿਹੇ ਸਾਧੂ ਨੂੰ ਸ਼ਿੰਗਾਰ ਕਰਨ ਦੀ ਕੀ ਲੋੜ ਹੈ? (ਭਾਵ ਕੋਈ ਜ਼ਰੂਰਤ ਨਹੀਂ) ॥੬੫॥
ਜੋ ਲੋਕ ਮੁਨੀ ਭੇਖ ਵਿੱਚ ਸ਼ਿੰਗਾਰ ਕਰਦੇ ਹਨ ਉਹ ਸ਼ਿੰਗਾਰ ਦੇ ਲਈ ਦਾਰੁਣ (ਗਲਤ) ਕਰਮ (ਕੰਮ) ਕਰਦੇ ਹਨ। ਇਸੇ ਕਾਰਣ ਉਹ ਸੰਸਾਰ ਸਮੁੰਦਰ ਵਿੱਚ ਡੁੱਬਦੇ ਹਨ। ॥੬੬॥
ਸ਼ਿੰਗਾਰ ਕਰਨ ਦੇ ਵਿਚਾਰ ਮਾਤਰ ਨੂੰ ਹੀ, ਤੀਰਥੰਕਰ ਭਗਵਾਨ ਨੇ ਸ਼ਿੰਗਾਰ ਕਰਨਾ ਮੰਨਿਆ ਹੈ। ਇਸ ਲਈ ਹਾਰ ਸ਼ਿੰਗਾਰ ਸਾਵਦਯ (ਪਾਪਕਾਰੀ ਹੋਣ ਕਾਰਨ ਜੀਵ ਕਾਈਆਂ ਦੇ ਰੱਖਿਅਕ ਮੁਨੀਆਂ ਲਈ ਯੋਗ ਨਹੀਂ। ॥੬੭॥
ਅਮੋਹ ਦਰਸ਼ੀ, ਤਪ ਸੰਜਮ, ਰਿਤਾ (ਸਰਲਤਾ) ਆਦਿ ਗੁਣਾਂ ਵਾਲਾ ਮੁਨੀ, ਆਤਮਾ ਨੂੰ ਸ਼ੁੱਧ ਵਿਸ਼ੁਧ ਕਰਦੇ ਹੋਏ, ਪੁਰਾਣੇ ਇੱਕਠੇ ਕੀਤੇ ਕਰਮਾਂ ਨੂੰ ਖਪਾਉਂਦੇ ਹਨ। ਨਵੇਂ ਕਰਮਾਂ ਦਾ ਬੰਧ (ਸੰਗ੍ਰਹਿ) ਨਹੀ ਕਰਦੇ।
ਨਿੱਤ (ਹਮੇਸ਼ਾ ਰਹਿਣ ਵਾਲੇ) ਉਪਸ਼ਾਂਤ, ਮਮਤਾ ਰਹਿਤ ਪਰਿਹਿ ਰਹਿਤ, ਪਰ ਲੋਕ ਉਪਕਾਰੀ ਆਤਮਾ ਵਿਦਿਆ ਵਾਲੇ, ਜਸਵਾਲੇ, ਸ਼ਰਦ ਰੁਤ ਦੇ ਚੰਦ ਦੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਨਿਰਮਲ, ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਤੇ ਦੂਸਰੇ ਜੀਵਾਂ ਦੇ ਰੱਖਿਅਕ ਹਨ ਉਪਰ ਦਰਸਾਏ ਆਚਾਰ ਪਾਲਕ ਮੁਨੀ ਮੋਕਸ਼ ਵਿੱਚ ਜ਼ਰੂਰ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਜੇ ਕੁਝ ਕਰਮਾਂ ਦੇ ਅੰਸ਼ ਭੁਗਤਨ ਤੋਂ ਬਾਕੀ ਰਹਿ ਜਾਣ ਤਾਂ ਸਵਰਗ ਲੋਕ ਦੇ ਵੈਮਾਨਿਕ ਵਿਮਾਨ ਵਿਚ ਪੈਦਾ ਹੋ ਕੇ ਦੇਵਤਾ ਬਨਦੇ ਹਨ।