Dash Vaikalika Sutra

Author(s): Purushottam Jain, Ravindra Jain
Publisher: Purshottam Jain, Ravindra Jain

Page 120

ਜੋ ਸਾਧੂ ਫਟਾਂ ਆਦਿ ਆਸਨ, ਭੋਜਨ, ਪਾਣੀ ਸ਼ਰੀਰ ਨੂੰ ਚਲਾਉਣ ਲਈ ਤੇ ਸੰਜਮ ਪਾਲਨ ਲਈ ਉਪਕਰਨ ਜੋ ਮਿਲ ਰਹੇ ਹਨ ਉਨ੍ਹਾਂ ਤੇ ਹੀ ਸੰਤੋਖ ਵਿਖਾ ਕੇ ਪ੍ਰਾਪਤ ਆਸਨ ਤੇ ਖੁਸ਼ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਉਹ ਮੁਨੀ ਪੂਜਨੀਆ ਹੈ। ॥੫॥
ਕੋਈ ਪੁਰਸ਼ ਧਨ ਦੀ ਇੱਛਾ ਲਾਲਚ ਲਈ ਲੋਹੇ ਦੇ ਕੰਡਿਆਂ ਨੂੰ ਉਤਸ਼ਾਹ ਨਾਲ ਸਹਿਨ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਪਰ ਆਤਮਾ ਸੁੱਖ ਚਾਹੁਨ ਵਾਲਾ ਮੁਨੀ, ਕਿਸੇ ਪ੍ਰਕਾਰ ਦੀ ਆਸ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ ਕੰਨ ਵਿੱਚ ਸੁਣਾਈ ਦੇਣ ਵਾਲੇ ਕਾਂਟੇ ਵਰਗੇ ਬਚਨਾ ਨੂੰ ਨਾਲ ਉਤਸ਼ਾਹ ਨਾਲ ਸਹਿਨ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਉਹ ਜਗਤ ਵਿਚ ਪੂਜਨਿਆ ਹੈ। ॥੬॥
ਲੋਹੇ ਦਾ ਕੰਡਾ ਤਾਂ ਕੁੱਝ ਮਹੂਰਤ ਹੀ ਦੁੱਖ ਹੁੰਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਫੇਰ ਸ਼ਰੀਰ ਵਿਚ ਸਹਿਜ ਜੀ ਬਾਹਰ ਕੀਤਾ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ, ਪਰ ਕੋੜੇ ਵਾਕ ਦੇ ਕੰਡੇ ਸਹਿਜ ਬਾਹਰ ਨਹੀਂ ਕੀਤੇ ਜਾ ਸਕਦੇ। ਇਸ ਨਾਲ ਵੈਰ ਕਰਮ ਵਿੱਚ ਵਾਧਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਵੈਰ ਵਧਦਾ ਹੈ। ਖਤਰਨਾਕ, ਕੁਗਤਿ ਭੋਜਨ ਵਿੱਚ ਇਹ ਮਹਾਨ ਸਹਾਇਕ ਹਨ। ॥2॥
ਸਾਹਮਣੇ ਵਾਲੇ ਮਨੁੱਖ ਰਾਹੀਂ ਆਖੇ ਕਠੋਰ ਬਚਨ ਰੂਪੀ ਪ੍ਰਹਾਰ ਕੰਨਾ ਵਿੱਚ ਲਗਨ ਤੇ ਮਨ ਵਿੱਚ ਦੁਸ਼ਟ ਵਿਚਾਰ ਉਤਪਨ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਜੋ ਮਹਾਨ ਇੰਦਰੀਆਂ ਦਾ ਜੇਤੂ ਮੁਨੀ ਅਜਿਹੇ ਬਚਨਾ ਦੇ ਬਾਣ ਸਹਿਨ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਧਰਮ ਮੰਨਦਾ ਹੈ ਉਹ ਪੂਜਨੀਆ ਹੈ। ॥੮॥
ਜੋ ਦੂਸਰੇ ਦੀ ਪਿਠ ਪਿੱਛੇ ਨਿੰਦਾ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ ਭੇੜੇ ਵਾਕ ਨਹੀਂ ਬੋਲਦਾ, ਨਿਸ਼ਚੈ ਅਤੇ ਬੁਰੀ ਭਾਸ਼ਾ ਨਹੀਂ ਬੋਲਦਾ ਉਹ ਪੂਜੀਆ ਮੁਨੀ ਹੈ। ॥੯॥
ਜੋ ਰਸ ਵਿੱਚ ਨਹੀਂ ਉਲਝਦਾ, ਜੋ ਇੰਦਰ ਜਾਲ (ਧੋਖਾ) ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ ਧੋਖਾ, ਕੁਟਿਲਤਾ ਰਹਿਤ ਹੈ ਚੁਗਲੀ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ। ਨਿਮਰ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ, ਨਾ ਆ। ਕਿਸੇ
ਤਿ ਅਸ਼ੁਭ ਵਿਚਾਰਾਂ ਦਾ ਕਾਰਣ ਬਨਦਾ ਹੈ ਨਾਂ ਖੁਦ ਆਪਣੀ ਪ੍ਰਸੰਸਾ ਹੋਰ ਤੇ ਕਰਵਾਉਂਦਾ ਹੈ ਕੋਤੁਕ, ਸੋਰ ਸ਼ਰਾਬੇ ਤੇ ਦੂਰ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ ਉਹ ਮੁਨੀ ਪੂਜਨੀਆ ਹੈ।
॥੧੦॥