________________
શ્રીમન્નાગપુરીય તપાગચ્છની.
(૧૫) શ્રી વજાસ્વામી. (છેલ્લા દશપૂ.) વઇરીશાખા.
શ્રી સિંહગિરિની પાટે વસ્વામી થયા. એમને બાલ્યાવસ્થામાંજ જાતિસ્મરણ જ્ઞાન થયું હતું. એમની પાસે આકાશગામિની વિદ્યા હતી. એમના વખતમાં જ્યારે ખીએ ખારવ” દુકાળ પડયા ત્યારે તેમણે સંધની રક્ષા કરી હતી. એમણે દક્ષિણુપથમાં ઐાદ્ધ રાજ્યમાં જિનપુજામાટે સંધના આગ્રહથી કુલ લાવી આપ્યાં, અને રાજાને જૈની ખનાવ્યા.
એ આચાર્યથી વધરીશાખા ઉત્પન્ન થઈ. તે બાલ્યાવસ્થામાંથીજ દીક્ષા લઇ ખાળબ્રહ્મચારી થયા. તેમણે નમસ્કાર મહાશ્રુતસ્કંધમાં ધર્યું. ઈત્યાદિક એમનાં અનેક વૃત્તાંત્ત છે.
૧૧
આરવષ્ટ દુકાળમાં એમણે પાંચસે સાધુ સાથે અણુસણુ કર્યું, અને શાસન રક્ષા માટે એક સાધુને સુભિક્ષ થવાના હતા ત્યાં આકાશમાર્ગે મેકહ્યું, એનુ ગેત્રગીતમ હતું. તેમના પિતાનુ નામ ધનગિરિ અને માતાનું નામ સુનંદા હતું, તેઓ તુંબવન ગામમાં શ્રી વીરાત્ ૪૯૬ અને વિ. સં. ૨૬ માં જન્મ્યા હતા. ૮ વર્ષ બાલ્યાવસ્થા, ૪૪ વર્ષી વ્રતપર્યાય, ૩૬ વર્ષ યુગપ્ર ધાન પદ્મી, કુલ ૮૮ વર્ષનુ સર્વાયુ ભેગવી શ્રીવીરાત ૫૮૪ માં વિક્રમ સ ૧૪૪ માં સ્વગે થયા.. દશ પૂર્વનું જ્ઞાન તથા અર્ધ નારાચસંધયણુ એ ખે એમની પછી વિચ્છેદ ગયાં. વિશેષ હકીકત એમના ચરિત્રથી જાણી લેવી. શ્રીવીરાત ૫૨૫ વર્ષે થત્રુંજયના ઉચ્છેદ થયા, ત્યાર પછી વિ. સં. ૧૦૦ માં જાવડશાહે શત્રુંજયના ઉચ્ચાર કર્યાં. તેની પ્રતિષ્ઠા વજ્રસ્વામીના વિદ્યમાનપણામાં થઇ.
यतः- देवो गौतमबोधितोऽहमिति यो स्मार्थीज्जनुर्वासरे,
बुध्या तातमगाच्च यः श्रुतमपि मायः श्रुतं योऽग्रहीत् ॥ सच्चाक्षिप्तसुराप्तलब्धिकलितो यः संघवात्सल्यकृतं श्रीवज्रगुरुं महोमतिकरं वंदे सुशाखातरं
॥ ॥ આ સુહસ્તિ અને વવાની વચ્ચે ખીજી પટ્ટાવલીમાં ૧ શ્રીગુણુ સુંદરસૂરિ શ્રી કોટક કદિાચાય જ શ્રી રેવતી ભાર પ શ્રી
Shree Sudharmaswami Gyanbhandar-Umara, Surat
www.umaragyanbhandar.com
