________________
રહ
શ્રીમન્નાગરીય તપાગચ્છની છાપી એમ બ્રહ્મર્ષિ સુધર્માગછ ચર્ચામાં લખે છે). તેમના શિષ્ય જિનદત્તસૂરિ થયા તે પણ મહાપ્રભાવિક થયા હતા.
(૪૩) શ્રીમુનિચંદ્રસૂરિ. "શ્રીનેમિચંદ્રસૂરિની પાટે શ્રીમુનિચંદ્રસૂરિ થયા. આ આચાર્ય વિ. સં. ૧૧૨૭ માં વિદ્યમાન હતા. એમણે જાજીવ ફક્ત એક વીર પાણી પીવું રાખી સર્વ વિગય ત્યાગ કર્યો હતો. એમણે હક્ષ્મિદ્રસૂરિના ઘણા ગ્રંથની ટીકા કરી છે, જેથી એમને “તાર્કિક શિરોમણિ એવું બિરૂદ મહ્યું હતું. यतः-गुरुबंधुविनयचंद्रा,-ध्यापकशिष्यं नेमिचंद्रगुरुः ॥
यं गणनायकमकार्षी, त्स जयति मुनिचंद्रसूरिमुरू ॥१॥ आरनालपरिवर्जितनीर, सर्वथापि सकलाविकृतीयः ॥ योत्यजत्स मुनिचंद्रमुनीन्द्रः, कस्य कस्य न बुधस्य नमस्य ॥२॥
એમના ધુરંધર બે શિષ્ય થયા, શ્રીવાદિદેવસૂરિ તથા અજિતપ્રભસૂરિ પિતાના પટ્ટપર શીવાદિદેવસૂરિને સ્થાપી તેઓ વિક્રમ સં. ૧૧૭૮ માં સ્વર્ગવાસ પામ્યા હતા. વતા-ગણ સડ, વિમદિ જો મન :
श्रीमुनिचंद्रमुनीन्द्रो ददातु भद्राणि संघाय ॥१॥ વિક્રમ સંવત ૧૧૫ર માં જયસિંહદેવે સિદ્ધપુર વસાવ્યું અને ત્યાર બાદ ત્યાં અગ્યાર માળવાળું રાલય સ્થાપ્યું. આ આચાર્યના વખતમાં વિ સં. ૧પ૮ માં ચંદ્રપ્રભાચાર્યે પ્રેણિકગચ્છ ચલાવ્યો. ચંદ્રકમસૂરિને સમજાવવા શ્રી મુનિચંદ્રસૂરિએ જ પાક્ષિક સમિતિ ટીકા” નામે ગ્રંથ રચ્યો છે. તથા અંગુલિસત્તર મંથ પણ એમણે કરેલ છે. કવચિત રાવલીમાં વિ. સં. ૧૧૬૮ વ શ્રી વિજયચંદ્ર ઉપાધ્યાય હું આશિતાબ્દિ અંચળ છ સ્થાપ્યા એમ લખેલ છે. અહીંથી પાનીપાટ પણ જુદી પડે છે.'
Shree Sudharmaswami Gyanbhandar-Umara, Surat
www.umaragyanbhandar.com
