Saman suttam Jain Dharmasara

Author(s): Bhuvanchandra
Publisher: Jain Sahitya Academy

Page 243

૨૧૮
સમણસુત્ત
६७८.
अत्थाओ अत्यंतर-मुवलंभे तं भणंति सुयणाणं । आभिणिबोहियपुव्वं, णियमेण य सद्दयं मूलं ॥५॥ अर्थादर्थान्तर-मुपलम्भः तं भणन्ति श्रुतज्ञानम् । आभिनिवोधिकपूर्वं, नियमेन च शब्दजं मूलम् ||५|| इंदियमणोनिमित्तं, जं विण्णाणं सुयाणुसारेणं । निययतत्थुत्तिसमत्थं, तं भावसुयं मई सेसं ॥६॥ इन्द्रियमनोनिमित्तं, यद्विज्ञानं श्रुतानुसारेण । निजकार्योक्तिसमर्थं, तद् भावश्रुतं मतिः शेषम् ।।६।।
६७९.
६८०.
मइपुव्वं सुयमुत्तं, न मई सुयपुब्विया विसेसोऽयं । पुव्वं पूरणपालण-भावाओ जं मई तस्स ॥७॥ मतिपूर्वं श्रुतमुक्तं, न मतिः श्रुतपूर्विका विशेषोऽयम् । पूर्वं पूरणपालन-भावाद्यद् मतिस्तस्य ।।७।।
६८१.
अवहीयदित्ति ओही, सीमाणाणेत्ति वण्णियं समए । भवगुणपच्चय-विहियं, तमोहिणाण त्ति णं बिंति ॥८॥ अवधीयत इत्यवधिः, सीमाज्ञानमिति वर्णितं समये । भवगुणप्रत्ययविधिकं, तदवधिज्ञानमिति ब्रुवन्ति ।।८।।
६८२.
चिंतियमचिंतियं वा अद्धं चिंतियं अणेयभेयगयं । मणपज्जव त्ति णाणं, जं जाणइ तं तु णरलोए ॥९॥ चिन्तितमचिन्तितं वा, अर्द्धं चिन्तितमनेकभेदगतम् । मनःपर्ययः इति ज्ञानं, यज्जानाति तत्तु नरलोके ।।९।।
६८३.
केवलमेगं सुद्धं, सगलमसाहारणं अणंतं च । पायं च नाणसद्दो, नामसमाणाहिगरणोऽयं ॥१०॥ केवलमेकं शुद्धं, सकलमसाधारणमनन्तं च । प्रायश्च ज्ञानशब्दो, नामसमानाधिकरणोऽयम् ।।१०।।