________________
બન્યા તેમ સકલ કર્મને જતી, આ ત્રણે લોકને જીતનાર શ્રી વીર પ્રભુને હવે દે. ખી વીર બાળકો વીર પ્રભુ જેવા જિનેશ્વરોને નહિ થાય ? ' .
| પિતા એક હોય છે, અને પુ અનેક. પરંતુ પુ તે પિતા થાય છે. તેમ વીર પરમાત્મા એક છે, તેમના પુત્રો અનેક છે, તો આપણે તેના પુત્રોએ તેમને વચને-પગલે-પંથે ચાલી તેમના જેવા ન થવું જોઈએ ? જેમ સુપિતા તેજ કે જે પિતાના જેવા પોતાના પુત્રને કરે, તેમ આપણ સુપુત્ર તેજ કે જે આપણા પિતા શ્રી વીરના જેવા આપણે થઈએ, તેમના જેવીજ સકલ છવપર કરૂણા તેમના જેવીજ “સકલ છવ કરું શાસન રસી' એવી ભાવના–તેમના આ અવગુણુ કરનાર પર સમ દૃષ્ટિ, તેમના જેવીજ તેજક લેમ્યા મોકલનાર ગોશાલા પર શીતલેસ્યા મોકલવા રૂપ ક્ષમા આપણે ક્રમે ક્રમે હજુ પણ–દાખલો પાસે હોવા છતાં પણ વિશેષ રાખતા નહિ થઇશું ? અથવા તે હે વીર પ્રભુ, આટલો બધે અમારે તમારા પર રાગ હોવા છતાં અમને મૂકી તમે શા માટે, મોક્ષનગરીમાં પ્રયાણ કર્યું, એ કરૂણબ્ધિને યોગ્ય છે? હા, પણ લાલતે વિચાર એમ હુરે છે કે પિતાશ્રીએ જેમ તમને વિરહ સહન નહિ થાય, માટે સમોસંરણથી બહાર મોકલ્યા, તેમ આપણને જેમનાથી એમને વિરહ ખાતો નથી; તેમને બહાર તો નહિ મોકુલ્યા હોય ? ખરે એમજ જણાય છે. પરંતુ ગાતમને બહાર મોકલવામાં આપ સકલ વસ્તુના જાણવાથી આંતર મતલબ કંઈ જુદી હતી, અને તે એવી કે ગતમનો આપના પર પ્રશસ્ત રાગ પણ બંધન કર્તા હોવાથી છેડવાનો તેમને વિચાર કરવો પડે કે “કઈ કેઈનું નથી. હું પણ ગુરૂની પેઠે મારા આત્મા ૫રજ અવલંબન રાખું” આમ કરી પોતાની પાસે તુરત લઈ લેવા તેમને પણ કેવળજ્ઞાની બનાવી દેવા એવી મતલબ તે હેવીર પ્રભુ, અમને દૂર કરવામાં નથી રાખી? પરંતુ હે વીર, હે જગત તારક, હે પિતાજી અમારું ગજું શું, અને મહા સમર્થ અમારા સાથી મોટા ભાઈ ગૌતમનું ગજું શું ? અમે બાળક છીએ, અમારાથી આલંબન વિના કેમ રહેવાય ? માટે આપે આપેલા આત્માવલંબનના સાધને અર્થાત અધ્યાત્મ સાધને કામે લગાડી જરા જરા પોતાની મેળે ચાલતા શીખીએ છીએ, અને જ્યારે તે પકડીને પણ અમારાથી નહિ ચલાતું ત્યારે આપ શ્રીના "ઉપદેશ ગ્રંથનું આલંબનજ લેશું, લેશું, અને તે પણ ક્યાં સુધી કે જ્યાં સુધી
અમે પણ અમારા મોટા ભાઈ તમ જેવા આપના પર પૂર્ણ પ્રશસ્ત રાગવાન થઈ, આ સંસારને સર્વથા તિલાંજલિ આપી, નિગ્રંથ રૂપ થઈશું ત્યાં સુધી. માટે ત્યાં સુધી તે આપ શ્રીને વિરહ, આપ શ્રીના આપના દાખવેલા દેવ, ગુરૂ, ધર્મરૂપ ખૂબ આલંબનને રાખીશું, અને રાખીશું જ. અને તેની સાથે આપની સમદષ્ટિ
૧૨
