________________
(૧૧) - બ્રહ્મ એટલે આત્મા, આત્મા એટલે [ અખંડ] આનંદ તેને ઉપયોગ કર નિજાનંદમાં રહેતો પરવતુરૂપ સ્વાભાવિક સંગવિના જે બનતો નથી એવા કામને પણ તે-કામજિત પરમાત્માનું શરણ લઈએ તે જ કરે..
કામને ઉપાય, પ્રથમ સ્ત્રીમાં જે છે તે જ પરસ્ત્રી કે વેસ્યામાં છે. માટે પસ્ત્રીને ત્યાગ કરી સ્વસ્ત્રીમાં રત થવું. અને પર એવી પરસ્ત્રી માત્રના ત્રણ ભાગ પાડવા. પુત્રીઓ, બહેન, અને માતા, પુત્રી જેવી, બહેન જેવી, કે માતા જેવી એમ નહિ, પણ પુત્રીએજ, બહેનેજ અને માતાઓજ આમ કરવાથી પર એવી સ્ત્રીઓમાં પનો ઉદય નહિ થશે. પછી સ્વસ્ત્રીને ત્યાગ કરવા સ્વ એટલે આત્માના રસના ભેગી થવું. યાદ રાખવું કે સાકરમાં મીઠાસ નથી. પણ પરિણામમાં તેમજ કામમાં રસ નથી પણ આત્મામાં એજ રસ વિષય રૂપ પદાર્થમાંથી નીકળી જતાં તેના વિભાગ નીકળી જાય છે. અને તેજ રસ ઓરજરસ થઈ અપૂર્વ સુખ આપે છે. આ સ્વસ્ત્રીને ત્યાગ એ કામગ રૂપે ત્યાગ કરે એટલે સ્વસ્ત્રી ટળી તે પણ બીજી સ્ત્રીઓ સાથે બહેન રૂપ લાગશે. આમ શું પરંતુ પરસ્ત્રી એ સ્વસ્ત્રીને ત્યાગ કરતાં-કામને ત્યાગ કરતાં સ્પર્શદિનો મોટો ત્યાગ થઈ જાય છે, પરંતુ જેટલી જેટલી પરવસ્તુનો આત્મા ઉપભેગ કરે છે તે બધી વસ્તુઓ પરસ્ત્રી છે. તે જણાતા આત્મામાં રાખી હરી પરવસ્તુમાં જતાં છીનાળવું છે. એમ લાગશે. માટે સકલ પરવસ્તુનો ત્યાગ કરી નિજમાં, સ્વમાં, સ્વસ્ત્રીઓમાં, સ્વચેતનામાં આવવું એટલે બ્રહ્મચર્યમાં રહેવાશે. વળી જેને અજ્ઞાન પણ નથી, અજ્ઞાનને પણ જય કર્યો, કારણ આત્માને મૂળ સ્વભાવ જ્ઞાન “જ્ઞાન તેહીજ આત્મા” એમ ઉપાધ્યાય મહારાજજી નવ ધ્વજની પૂજામાં કહે છે. પરંતુ પરવસ્તુના સંગથી વિભાવિક ઇશામાં અજ્ઞાન, મોહ લેખાય છે. માટે હું તે જ્ઞાન છું કારણ ચેતન છું. અજ્ઞાન એ પુગળને સ્વભાવ છે. તેમાંથી મૂચ્છ,મેહ, જતાંજ જ્ઞાન પ્રગટ થવા લાગશે. અજ્ઞાન રૂ૫ અંધાર જ્ઞાન રૂપી દીવો પ્રગટ થતાં પ્રલાયન થવા લાગશે. માટે પ્રભુનું શરણુ લઈ પોતે પણ સર્વજ્ઞ થવું. કારણ પ્રભુ સર્વજ્ઞ છે. તેના પુત્રોને પણ સર્વજ્ઞ થવું જોઈએ. એજ પિતા પુત્રની શોભા છે. ( આ પ્રમાણે અવિરતિ જઈ વિરતિ નિદ્રા જય ઉજાગર દશાવાળા પરમા
ભાનું શરણુ લેવું. કારણકે નિદ્રા એ અજ્ઞાન છે, દર્શનાવરણ છે, અને ઉજાગર દશા એજ આત્માનો સ્વભાવ છે. તે ઉજાગર દશાવાળા પ્રભુનું શરણ લઈ, દર્શન નિય ઉજાગર દશા પ્રાપ્ત કરવી. રાગદ્વેષે હસ્તે પેન જેણે રાગદ્વેષ હણ્યા છે,
