________________
૧૧૧
ફૂપદષ્ટાંતવિશદીકરણ/ ગાથા : ૧૩ બતાવેલ છે, તે ગાથા-૧૨નો સંબંધ જોતાં સંગત જણાય છે. ગાથા-૧૨ માં ધ્રુવબંધી પ્રક્રિયાનો જે અધિકાર કહ્યો, તેની સાથે ગાથા-૧૩ના કથનનો સંબંધ જોડી શકાતો નથી. તેથી ગાથા-૧૩ની અવતરણિકારૂપે પ્રધાનપ્રધાને ન તુ .... ઈત્યાદિ કથન છે, પરંતુ તે કથનના જોડાણ માટે (“નન થી પૂનાથામhતમેવ) એ કથન અવતરણિકામાં લીધું છે, તે અન્ય મુદ્રિત પુસ્તકોમાં મળતું નથી. પણ કૂપદષ્ટાંતના ભાષાંતરકારે અવતરણિકાના જોડાણરૂપે એ કથન સ્વબુદ્ધિથી લખેલ છે, અને એ કથનને ગ્રહણ કરીએ તો જ ગાથા૧૩ની અવતરણિકા સંગત થાય છે. તેથી આટલો ભાગ હસ્તલિખિત પ્રત આદિમાં કોઈ રીતે છૂટી ગયો હોય એવું લાગે છે. આમ છતાં એ મુદ્રિત પુસ્તકમાં (જુ પૂળા ખ્યાશ 'एयस्स समत्तीए' इत्यादिना प्रणिधानं चैत्यवन्दनान्ते कर्तव्यतया प्रोक्तमिति पूजादिकाले શુપોષવોમાના વોવ પૂનાથામલતવ,) સુધીનું કૌંસમાં લખાણ છે, તેને નીચે પ્રમાણે લખીએ તો વધારે સંગત જણાય છે. તેથી એ કથનને સુધારીને અમે આ પ્રમાણે જોડાણ કરેલ છે.
{ ननु पूजापञ्चाशके ‘एयस्स समत्तीए इत्यनेन प्रणिधानं चैत्यवन्दनान्ते कर्तव्यतया પ્રોગતિ પૂળાવિયાને પ્રાધાનામાન હિંસાવોપર્વ પૂગાવાનક્ષતમે આવો પાઠ અમને ભાસે છે.] અવતરણિકાર્ય :
ન થી પૂર્વપક્ષી શંકા કરે છે કે, પૂજા પંચાશકમાં “યસ્ત સમરણ એ પ્રકારની ગાથા વડે ચૈત્યવંદનના અંતમાં કર્તવ્યપણારૂપે પ્રણિધાન કહેલું છે, એથી કરીને દ્રવ્યસ્તવમાં પ્રણિધાનનો અભાવ છે, એમ ફલિત થાય છે. એથી પૂજામાં હિંસાદોષપણું અક્ષત છે જ અને પૂજા કર્યા પછી પ્રણિધાનપ્રધાન એવા ચૈત્યવંદનથી તે પૂજામાં થયેલ હિંસાકૃત કર્મબંધ, દૂર કરી શકાય છે. આથી કરીને પૂજામાં હિંસારૂપ દોષની પ્રાપ્તિ છે અને તે દોષનો નાશ ચૈત્યવંદનમાં કરાયેલા પ્રણિધાનથી થાય છે, આથી કરીને જ, પ્રણિધાનાદિ આશયરહિત એવી પૂજાની ક્રિયા દ્રવ્યક્રિયારૂપ હોવાથી પૂજાનું દ્રવ્યસ્તવપણું છે, એ પ્રકારની પૂર્વપક્ષીની શંકામાં ગ્રંથકારશ્રી કહે છે – ભાવાર્થ :
પૂર્વપક્ષીને એ કહેવું છે કે, પૂજા પંચાશકના # સત્તા વચનથી નક્કી થાય છે કે, ચૈત્યવંદનની ક્રિયાના અંતમાં જયવયરાય સૂત્ર બોલવા દ્વારા પ્રણિધાન થાય છે,
